Έκλεισαν τα Παιδαγωγικά Τμήματα τον κύκλο τους;

του Χριστόφορου Κορυφίδη

Συμφωνώ και συνυπογράφω τις θέσεις που διατυπώνουν σε ανακοίνωσή τους οι πέντε ομότιμοι και τ. καθηγητές (Δελλής Ιωάννης, Ιωαννίδης Γεώργιος, Λαμπροπούλου Βενέττα, Μπουζάκης Σήφης, Παπούλια-Τζελέπη Παναγιώτα), σχετικά με την απόφαση   του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Πάτρας, για συγχώνευσή του, με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Δ. Ελλάδας.

Υπογραμμίζω ιδιαίτερα τη θέση για συνένωση των Παιδαγωγικών Τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης  και Νηπιαγωγών και προβάλλω έντονα μια ξεχασμένη αναγκαιότητα. Την αναγκαιότητα της προοπτικής, για ενεργό και δημιουργική διασύνδεση των ΠΤ, με την ποιοτική διάσταση της ζώσας εκπαιδευτικής διαδικασίας. Την ποιοτική διάστασή της, όπως αυτή διερευνάται, αποτυπώνεται, αναδεικνύεται και αξιολογείται συλλογικά, αλλά και όπως αυτή προωθείται εν γνώσει και πρακτικά στην τάξη, από τους εκπαιδευτικούς. 

Στα προηγούμενα πλαίσια ο κύκλος των ΠΤ δεν κλείνει.  Μόλις τώρα ανοίγει και αποκτά νέα δυναμική, αφού-πέρα από  το καθαρά επιστημονικό τους πεδίο, η σχέση τους με την εκπαιδευτική διαδικασία δεν θα περιορίζεται πλέον και μόνον στη μόρφωση των δασκάλων/νηπιαγωγών (ιδρυτικός στόχος), αλλά και στην έμμεση-συνεχή όμως-σχέση τους με ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Δηλαδή τη ζώσα εκπαιδευτική διαδικασία, τα παιδιά και τους νέους μας.

Συνεπώς η προοπτική των ΠΤ δεν εντοπίζεται στη συγχώνευσή τους με Τμήματα άλλων επιστημών. Εντοπίζεται στη διεύρυνση του ρόλου τους, εντός του επιστημονικού τους πεδίου, της ιδρυτικής αποστολής τους και του σχετικού οραματικού πλαισίου, όπως αυτό προβλήθηκε, από τον οργανωμένο κλάδο των δασκάλων/νηπιαγωγών, στις δεκαετίες του 1970/1980.

Οι φράσεις κλειδιά, που ορίζουν την διεύρυνση του ρόλου των ΠΤ, είναι:

• Η διασύνδεσή τους με επιθετικές πρωτοβουλίες κινητικότητας, συνεχούς βελτίωσης της ποιότητας στην εκπαίδευση.
• Η διασύνδεσή τους-μέσω συμπράξεων-με τις διαδικασίες συνεχούς αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, από τη φάση του σχεδιασμού του, κατά περίπτωση, έως και την ανατροφοδότησή του-πάλι κατά περίπτωση και εξατομικευμένα-με νέες ιδέες, περιεχόμενο και πρακτικές.
• Η ένταξή τους σε μια λογική ευθύνης τους, απέναντι στην ποιοτική διάσταση της εκπαίδευσης και στην αναγκαιότητα συνεχούς προσαρμογή της, στις όποιας μορφής σχετικές εξελίξεις της παγκοσμιότητας.
• Η ένταξή τους σε μια λογική διερεύνησης και αξιοποίησης των σχετικών καλών πρακτικών, ανά τον κόσμο και των ευκαιριών που προσφέρουν τα συστήματα των πολιτικών και οικονομικών συσπειρώσεων, για συνεχή εξοικείωση, βελτίωση και ανάπτυξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας και του περιεχομένου της.
• Η ένταξή τους, τέλος, στη λογική της Δια βίου Μάθησης. Δηλαδή, στην αναγνώριση της προοπτικής του να καταστεί η ΔβΜ, ως θεσμός και ως διαδικασία, το «εκπαιδευτικό όλον», κάθε ανθρώπου, κάθε εκπαιδευτικού ιδρύματος, του εκπαιδευτικού συστήματος, στο σύνολό του.
• Τέλος, το κλειδί της εξώπορτας, για τη διεύρυνση του ρόλου των Παιδαγωγικών Τμημάτων είναι η δικτύωσή τους. Η δικτύωσή τους με φορείς και πρόσωπα, εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, στη βάση της αναζήτησης μιας όσο γίνεται κοινής πορείας. Μιας πορείας, που θα οδηγεί την εκπαίδευση των Ελλήνων, με όρους κοινωνίας της γνώσης, στο-μετά την κρίση-νεοελληνικό ξέφωτο του 21^ου αιώνα.

Σ’ ό,τι αφορά στην οικονομική οπτική, για την προώθηση της διεύρυνσης του ρόλου των Παιδαγωγικών Τμημάτων, υπάρχουν λύσεις…Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι νέες τεχνολογίες απλοποίησαν την πρόσβαση των ατόμων στις συλλογικές αναζητήσεις, στην κατάκτηση της γνώσης και στη δράση…μέσω εξομοιωτή.

Σημείωση:

Ο Χριστόφορος Κορυφίδης ήταν ένας από τους διαπραγματευτές, από πλευράς ΔΟΕ, για την ίδρυση και λειτουργία των Παιδαγωγικών Τμημάτων, στην κρίσιμη δεκαετία του 1980.

Ήταν, επίσης, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ένας από αυτούς που συνέλαβαν, εξειδίκευσαν και προώθησαν το θεσμό της Δια βίου Μάθησης (δεκαετία 1990/2000).