Η κυβέρνηση καταργεί τους Αιρετούς εκπροσώπους των εργαζόμενων από τα πειθαρχικά συμβούλια! Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής ανευθυνότητας χύνουν κροκοδείλια δάκρυα…

Η κυβέρνηση καταργεί τους Αιρετούς εκπροσώπους των εργαζόμενων

από τα πειθαρχικά συμβούλια!

Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής ανευθυνότητας χύνουν κροκοδείλια δάκρυα…           

                Η κυβέρνηση της αλαζονείας, της πλήρους άρνησης οποιουδήποτε διαλόγου με τους εργαζόμενους και την κοινωνία, της διαρκούς προσφυγής στη δικαιοσύνη σε κάθε διεκδίκηση των εργαζόμενων αλλά και υλοποίησης των δικαστικών αποφάσεων μόνο αν την εξυπηρετούν, συνεχίζει το έργο της στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, αδιαφορώντας για τις δημοκρατικές διαδικασίες και θεωρώντας πως έχει το απόλυτο δικαίωμα να πορεύεται χωρίς να συνδιαλέγεται με κανέναν ακόμα και με όσους έχουν θεσμικό ρόλο.

                Αυτή τη φορά ο στόχος της είναι τα πειθαρχικά συμβούλια των δημοσίων υπαλλήλων, τα οποία σχεδιάζει ουσιαστικά να καταργήσει αναθέτοντας τον ρόλο τους στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, αποκλείοντας τους εκπροσώπους των εργαζόμενων οι οποίοι αποτελούσαν τη μειοψηφία. Φροντίζει επίσης να παρουσιάσει ως μονόδρομο την απόφασή της, επικαλούμενη μεροληψία υπέρ των εργαζόμενων στις αποφάσεις και καθυστερήσεις στην απονομή δικαίου.

                Όσο και αν προσπαθεί βέβαια επικοινωνιακά να διαχειριστεί το θέμα, δεν μπορεί να προσπεράσει το γεγονός ότι η πλειοψηφία των υπηρεσιακών συμβουλίων ήταν διορισμένη από την κυβέρνηση και συνεπώς ότι βαρύνει τη λειτουργία τους οφείλεται στην ίδια. Τόσο οι καθυστερήσεις που όντως υπήρχαν και ταλαιπωρούσαν τους εμπλεκόμενους, όσο και οι αποφάσεις των συμβουλίων έχουν την σφραγίδα όσων είχε επιλέξει η κυβέρνηση και όχι των εργαζόμενων.         Επειδή λοιπόν όντως υπάρχει ανάγκη αλλαγών, αυτές θα πρέπει να αφορούν την κυβερνητική πλευρά και όχι τους εκπροσώπους των εργαζόμενων που αποτελούν τη μειοψηφία.

                Η κυβέρνηση όμως στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται για την ουσία του υπαρκτού προβλήματος, αλλά για τον απόλυτο έλεγχο των συμβουλίων, χωρίς καμία διαφορετική φωνή που θα δίνει κάποια άλλη οπτική των θεμάτων και για αυτό αναθέτει αποκλειστικά στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το πειθαρχικό δίκαιο, καταργεί το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο, προβλέπει διαδικτυακές συνεδριάσεις και οδηγεί όσους εμπλακούν σε πειθαρχικές υποθέσεις στο να διεκδικήσουν στη συνέχεια το δίκαιό τους μέσω της οδού των δικαστηρίων! Εκεί δηλαδή που δεν υπάρχουν καθυστερήσεις και όλα γίνονται γρήγορα εντός εικοσαετίας!

                Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, εμφανίστηκαν και οι Παρατάξεις ΑΣΕ (ΠΑΜΕ) και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, οι οποίες έχουν απόλυτα ταυτόσημες λογικές με αυτές της κυβέρνησης περί της μη χρησιμότητας του θεσμού του Αιρετού εκπροσώπου των εργαζόμενων και δήθεν «κατακεραυνώνουν» την κυβέρνηση γιατί διώχνει από τα υπηρεσιακά συμβούλια τους Αιρετούς! Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο!

                Αυτοί που από το 2020 αγωνίστηκαν σθεναρά και πέτυχαν μέσω της αποχής να καταργηθεί ο θεσμός που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους 100 χρόνια, αυτοί που σε τρεις διαδοχικές εκλογές (2020, 2022, 2024), όχι μόνο απείχαν από τις εκλογές αλλά έκαναν και τεράστιο αγώνα απαξίωσης του θεσμού και των προσώπων, αποκαλώντας τους Αιρετούς, νόθους, κάλπικους, ψευτοαιρετούς, όργανα της διοίκησης, αυτοί που αρνούνταν να υπογράψουν πλειοψηφικά κείμενα της ΔΟΕ υπέρ των Αιρετών παρά τη θεσμική τους υποχρέωση, παριστάνουν τώρα τους υποστηρικτές του θεσμού, χωρία καμία απολύτως ντροπή!

                Δείχνουν μια ξεκάθαρη λογική υποτίμησης όχι μόνο της αλήθειας αλλά των ίδιων των συναδέλφων, τους οποίους πιστεύουν ότι μπορούν να ξεγελούν λέγοντας τα αντίθετα από ότι έκαναν λίγες ημέρες πριν! Νομίζουν ότι ζουν στη Χώρα των Λωτοφάγων!

                ΠΑΜΕ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την κατάργηση των Αιρετών!«Στενοχωριούνται» γιατί η κυβέρνηση υλοποιεί τη θέση τους για κατάργηση των Αιρετών! Μάλιστα την απειλούν με σκληρούς αγώνες! Θέλουν να ξεχάσουμε βέβαια πώς αν όλος ο κλάδος είχε ακολουθήσει τα καλέσματά τους, δεν θα είχαμε Αιρετούς, για να «κλαίνε» τώρα που τους καταργεί η κυβέρνηση. Μιλούν για τους Αιρετούς λες και έχουμε μνήμη χρυσόψαρου!

                Ο στόχος τους βέβαια δεν αφορά μόνο την παρούσα διαχείριση. Ανησυχούν σοβαρά στην ιδέα των όσων θα ακολουθήσουν σε βάρος των συναδέλφων με τη νέα σύνθεση των πειθαρχικών συμβουλίων, για τα οποία πριν λίγο αδιαφορούσαν και είχαν ως μόνο στόχο την κατάργηση των Αιρετών, χωρίς να μπορούν να δουν τι θα ακολουθούσε. Τώρα αντιλαμβάνονται με καθυστέρηση όπως πάντα, τι αποτελέσματα έχει αυτό που επιδίωκαν και προσπαθούν να ξεφύγουν από όσα έπραξαν. Την ώρα που φθάνει ο «λογαριασμός» των πράξεων τους, σφυρίζουν αδιάφορα. Και δεν είναι η πρώτη φορά!

                Έτσι, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, κάνουν «κωλοτούμπα» και από πολέμιοι των Αιρετών προσπαθούν να εμφανιστούν ως υποστηρικτές! Τώρα όμως είναι αργά. Όχι μόνο για τους ίδιους αλλά δυστυχώς και για τον κλάδο.

                Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, πάντοτε αντιλαμβανόταν το πόσο σημαντικός είναι ο θεσμός του Αιρετού εκπροσώπου των εργαζόμενων και πάντοτε αγωνίστηκε για τη διατήρησή του. Ακόμη και στις περιπτώσεις που το συνολικό κλίμα ήταν αντίθετο, όπως το 2020. Αυτό θα κάνει όχι μόνο τώρα, αλλά και στο μέλλον.

                Καλούμε την κυβέρνηση να μην καταργήσει τους εκπροσώπους των εργαζόμενων από τα πειθαρχικά συμβούλια. Ακόμα και η μειοψηφική τους συμμετοχή είναι σημαντική γιατί πρέπει να ακούγεται και η φωνή όσων παραπέμπονται. Η ανάγκη για αποτελεσματική λειτουργία του Δημοσίου δεν μπορεί να ταυτίζεται με την υποχώρηση της δημοκρατικής του λειτουργίας. Καλούμε τη ΔΟΕ και την ΑΔΕΔΥ να αγωνιστούν και να στηρίξουν την ανάγκη ύπαρξης των Αιρετών με ρεαλιστικό λόγο και επιχειρήματα.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ Από τους Θανάση Γκότοβο, π. Καθηγητή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Μιχάλη Δαμανάκη, Ομότιμο Kαθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης Μιχάλη Κασσωτάκη, Ομότιμο Καθηγητή Παν

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ

   Από τους

 Θανάση Γκότοβο,  π. Καθηγητή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

 Μιχάλη Δαμανάκη, Ομότιμο  Kαθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης Μιχάλη Κασσωτάκη, Ομότιμο Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών, τ. Προέδρο  του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και 

  Σήφη Μπουζάκη, Ομότιμο Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών

Αποχαιρετούμε τον Κώστα Σημίτη με  σεβασμό, εκτίμηση, ευγνωμοσύνη  και αγάπη.

  Ο Κώστας Σημίτης, με γνώση, όραμα,  σχέδιο, συνέπεια και αποφασιστικότητα,  συνέδεσε το όνομά του με τον εκσυγχρονισμό και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας  με γενναίες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στην εκκλησία και  στο κράτος , με κορυφαίες στιγμές τους Ολυμπιακούς Αγώνες  του 2004, την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, το Ελσίνκι, την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., το Α.Σ.Ε.Π., τα Κ.Ε.Π.., τα μεγάλα έργα και τις αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην εκπαίδευση.

     Οι υπογράφοντες αυτόν τον σύντομο, από καρδιάς αποχαιρετισμό στον Κώστα Σημίτη, τον οποίο  θεωρούμε ως τον πιο σεμνό  και πιο αποτελεσματικό Πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης, είχαμε τη μεγάλη  τύχη να συνεργαστούμε μαζί του την περίοδο 1990-1993 (κυβέρνηση Κων/νου Μητσοτάκη) στο Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ με υπεύθυνο τον ίδιο. Έτσι, για σχεδόν μία τριετία, στην Ακαδημίας 4 (ήταν το Γραφείο του) ζήσαμε από κοντά τον Άνθρωπο και  τον Δάσκαλο Κώστα Σημίτη, που ήξερε να διαμορφώνει ζεστή ατμόσφαιρα παραγωγικής συνεργασίας, με σεβασμό στους ειδικούς επιστήμονες στον τομέα της εκπαίδευσης.  Ήταν για όλους εμάς μαθητεία και γι' αυτό τον ευγνωμονούμε. Μας δίδαξε ήθος, αξιοπρέπεια, ανθρωπιά, σεμνότητα.   Από αυτή την παραγωγική συνεργασία,  με ηγέτη τον ίδιο, προέκυψε μία ολοκληρωμένη ρηξικέλευθη  πρόταση εκπαιδευτικής πολιτικής που  αποτυπώθηκε, το 1993,  σε  βιβλίο 130 σελίδων (το 'Πράσινο Βιβλίο', όπως ονομάστηκε). Βασικές θέσεις από τα περιεχόμενά του θα γίνουν αργότερα κεντρικά σημεία μεταρρυθμιστικών νόμων, ακόμη και από την αντιπολίτευση, όπως το ολοήμερο σχολείο, η ενισχυτική διδασκαλία, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, το πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η ανανέωση της σχολικής γνώσης (προγράμματα, βιβλία), η αναβάθμιση τη Τ.Ε.Ε, το πολλαπλό βιβλίο, η κατάργηση των πανελλαδικών με το εθνικό απολυτήριο, η υποχρεωτική προσχολική αγωγή κ.ά.
   Καλό ταξίδι, Πρόεδρε,

   Καλό ταξίδι, Δάσκαλε.

Νιώθουμε   ιδιαίτερα ευτυχείς που μας έδωσες  την ευκαιρία να συνεργαστούμε μαζί σου και να  σε γνωρίσουμε από κοντά.

Θα σε θυμόμαστε πάντοτε με σεβασμό και αγάπη.

Προϋπολογισμός 2025 Οι συλλογικές ανάγκες των εργαζόμενων δεν υπηρετούνται από τις πολιτικές της Ν.Δ.

Προϋπολογισμός 2025

Οι συλλογικές ανάγκες των εργαζόμενων δεν υπηρετούνται από τις πολιτικές της Ν.Δ.

                Ο κόσμος της εργασίας είναι αντιμέτωπος με την ακρίβεια που καταπίνει το εισόδημα των μισθωτών και το μεγάλο πρόβλημα της στέγασης, με τα ενοίκια ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα και στις νησιώτικες περιοχές να έχουν αυξηθεί υπέρογκα τα τελευταία πέντε χρόνια, ενώ έχουν μειωθεί τα διαθέσιμα ακίνητα.

                Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα είναι σύμφωνα με τη Eurostat τρίτη από το τέλος σε ρυθμό αύξησης μισθών. Ο ευρωπαϊκός μέσος μισθός από 35.500 ευρώ το 2022 αυξήθηκε κατά 6,5%, φτάνοντας περίπου στα 37.500 ευρώ. Ο ελληνικός από 16.400 ευρώ έχει πάει 17.200 ευρώ, 3,6% πάνω έως το 2023. Είμαστε περίπου στο 45% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, ενώ ξέρουμε ότι αν πάμε στο σούπερ μάρκετ, οι τιμές είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές στην υπόλοιπη Ευρώπη.

                Ο προϋπολογισμός του 2025 είναι ένας προϋπολογισμός απουσίας προοπτικής για τους εργαζόμενους, τα μεσαία στρώματα και τους πιο ευάλωτους. Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών επαίρεται πως «με χαμηλότερους φόρους, έχουμε περισσότερα έσοδα. Ξεχνά όμως πως το φορολογικό μείγμα είναι εξαιρετικά άδικο, καθώς η αύξηση των εσόδων συνδέεται άμεσα με την ακρίβεια, αφού το μεγαλύτερο μερίδιο των δημοσίων εσόδων εξακολουθεί να προέρχεται από τον ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης.

                Ειδικά οι φόροι από ΦΠΑ από το 34,5% του συνόλου των φορολογικών εσόδων το 2019, το 2024 εκτιμώνται πλέον στο 38,1%, μια αύξηση 3,6 ποσοστιαίων μονάδων στην πενταετία 2019-2024. Την ώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη η αναλογία άμεσων προς έμμεσους φόρους είναι περίπου 1 προς 1, στην Ελλάδα είναι 1 προς 1,8. Οι Έλληνες το 2024 θα πληρώσουν 15 δισ. συνολικά περισσότερους φόρους από το 2019, αύξηση δηλαδή άνω του 29% τη στιγμή που το πραγματικό ΑΕΠ το 2024 θα είναι αυξημένο μόλις κατά 10% περίπου σε σχέση με το 2019.

                Τα συνολικά φορολογικά έσοδα αναμένεται να αυξηθούν με τριπλάσια ταχύτητα σε σχέση με την αύξηση του εθνικού εισοδήματος. Και παρά την σημαντική αύξηση των εισπράξεων φορολογικών εσόδων δεν υπάρχει καμία ουσιώδης μείωση φορολογικών συντελεστών, αλλά και καμία πρόθεση για τιμαριθμοποίηση των κλιμακίων του φόρου εισοδήματος, προκειμένου να περιοριστεί η αφαίμαξη των εισοδημάτων των εργαζομένων.

                Τα πραγματικά εισοδήματα βρίσκονται σε διαρκή απόκλιση από την Ευρώπη των 27, ενώ οι ανισότητες ολοένα και διευρύνονται παρά τις ονομαστικές αυξήσεις τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά και τις ευνοϊκές οικονομικές καταστάσεις, όπως οι εισροές του Ταμείου Ανάκαμψης. Συγχρόνως, παρότι η κυβέρνηση διαχειρίζεται τους περισσότερους κατά κεφαλήν ευρωπαϊκούς πόρους στην ΕΕ, η Χώρα μας βρίσκεται ακόμα μακράν τελευταία σε επενδύσεις, με τις δημόσιες επενδύσεις λίγο μόνο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και με τις επενδυτικές δαπάνες επιχειρήσεων να παραμένουν οι χαμηλότερες στην ΕΕ.

                Η αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, δεδομένου ότι η Χώρα μας πέρασε και μία δύσκολη δεκαετία συνεχούς υποτίμησης των μισθών και του οικονομικού κύκλου που άφησε παρενέργειες. Υπάρχει, όμως, ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Ενώ η «πίτα» στην ουσία μεγαλώνει, το κομμάτι του κόσμου της εργασίας σε αυτήν μικραίνει. Η Χώρα μας είναι τρίτη σε ρυθμό ανάπτυξης σε ευρωπαϊκό επίπεδο με ποσοστό 2%, ταυτόχρονα όμως είμαστε τρίτοι από το τέλος σε μισθούς και δεύτεροι από το τέλος σε αγοραστική δύναμη, γεγονός που δείχνει ανισορροπία. Συγχρόνως, είμαστε ουραγοί στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με μόλις 20-25%, όταν στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι περίπου 50-60%. Η ευρωπαϊκή οδηγία, μάλιστα, λέει να πάει στο 80%. 

                Με τον προϋπολογισμό του 2025 ψηφίζονται και οι αυξήσεις «κοροϊδία» για τους εργαζόμενους της τάξης των 12,5 ευρώ τον μήνα από 1-4-2025. Κι ενώ έχουμε βγει εδώ και έξι χρόνια από τα μνημόνια, η κυβέρνηση δεν καταργεί ούτε την ειδική εισφορά αλληλεγγύης του 2%, που πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο ούτε προχωρά στο  μισθολογικό ξεπάγωμα της διετίας 2016-2017.

                Καμιά, φυσικά, συζήτηση δεν κάνει για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και στο Δημόσιο, κάτι που ισχύει στον ιδιωτικό τομέα.Διατυμπανίζει την ψήφιση της ευρωπαϊκής οδηγίας για τον κατώτατο μισθό, όμως η πραγματικότητα λέει πως ο μισθός ενός νεοδιόριστου εκπαιδευτικού στη Χώρα μας υπολείπεται του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη κατά 1700 ευρώ τον χρόνο!

                Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν πιστεύει ότι υπάρχει «μαγικό» ραβδί για να δώσει άμεση λύση σε όλα τα προβλήματα. Όταν όμως υπάρχει ανάπτυξη πρέπει να παίρνει μέρισμα και ο κόσμος της εργασίας. Να έχουμε ένα κοινωνικό συμβόλαιο, μια βιώσιμη ανάπτυξη, μέσα από τα οποία θα κερδίζουν και οι εργαζόμενοι.

                Οι συλλογικές ανάγκες και αγωνίες της κοινωνίας, δεν ικανοποιούνται από την άδικη και ατελέσφορη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.Αποτελεί πλέον κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα ένα νέο προοδευτικό σχέδιο οικονομικής πολιτικής που θα ενώνει την κοινωνία και θα απαντά με δίκαιο τρόπο σε όλα τα μεγάλα προβλήματα και τις σύγχρονες προκλήσεις που έχει μπροστά της η χώρα και ο λαός μας.

                Το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να μπει στην πρωτοπορία των διεκδικήσεωνκαι όχι να ζει με διαρκείς αυταπάτες, ανύπαρκτους «ηρωισμούς», τζάμπα «μαγκιές» και να αυτοθαυμάζεται καταγράφοντας διαρκώς δήθεν «περήφανες» ήττες σε όλα τα θέματα που ασχολείται και ηχηρές απουσίες από τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους. Το αίτημα να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας είναι το βασικότερο για τους εκπαιδευτικούς και πρέπει να αναδειχθεί ως τέτοιο.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ. Στήριξη με έργα και όχι με λόγια!

3^η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ.

Στήριξη με έργα και όχι με λόγια!

Στις 3 Δεκεμβρίου υπενθυμίζεται σε όλους και όλες μας ότι είμαστε εν δυνάμει ΑμεΑ. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που η Παγκόσμια ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία πρέπει να συμβαδίζει αδιάλειπτα με την καθημερινή πρακτική ενσυναίσθησης και προσπάθειας εξισορρόπησης των αντιξοοτήτων των ΑμεΑ. Είναι η αντικειμενική ηθική που επιβάλλει σε άτομα και πολιτεία την απαραίτητη και όσο πιο πλήρη φροντίδα στο πρόσωπό τους, αφού εκκινούν από διαφορετική αφετηρία σε κάθε επίπεδο του κοινού μας βίου.

Προς αυτή την κατεύθυνση το Υπουργείο Παιδείας έχει εκδώσει εγκύκλιο, με την οποία καλεί τους εκπαιδευτικούς να προβούν σε δράσεις συνειδητοποίησης και ευαισθητοποίησης σε ζητήματα αναπηρίας. Καταρχήν πρόκειται για αυτονόητη πράξη. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτή είναι αναντίστοιχη με τις πρακτικές αντιμετώπισης των ΑμεΑ εκπαιδευτικών από το Υπουργείο Παιδείας;

Ασφαλώς δε θα ήταν δυνατόν να μην υπάρχουν εκπαιδευτικοί ΑμεΑ, αν και το άτυπο καθηκοντολόγιο των εκπαιδευτικών και η φύση του επαγγέλματος, όπως έχει διαμορφωθεί προϊόντος του χρόνου, εύλογα θα δημιουργούσε μια τέτοια εντύπωση υπερανθρωπισμού των εκπαιδευτικών εν γένει. Ειδικότερα, ωστόσο, το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει να εμπαίζει τους ΑμεΑ εκπαιδευτικούς διατηρώντας μια προδήλως άδικη και εμφανώς αντισυνταγματική ρύθμιση,η οποίαδιαχωρίζει τους ΑμεΑ εκπαιδευτικούς σε δύο κατηγορίες, χωρίς βάσιμο λόγο. Συγκεκριμένα με το άρθρο 17 του ν.5128/2024 παρέχει ευεργετήματα ουσιώδη και απαραίτητα για την πρόσβαση και κατά την εργασία σε ορισμένους όμως εκπαιδευτικούς ΑμεΑ και όχι σε όλους, με μόνο κριτήριο τον χρόνο διορισμού τους!

 Ήδη από την ψήφισή του, τον Ιούλιο του 2024, ΑμεΑ εκπαιδευτικοί, εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, συνδικαλιστικές παρατάξεις, η ΕΣΑμεΑ και άλλοι φορείς έχουν διαμαρτυρηθεί για αυτή την κατάφωρη και περίεργη σε έναν βαθμό νομοθέτηση. Το Υπουργείο Παιδείας, δια στόματος της υφυπουργού κυρίας Μακρή, διαβεβαίωσε πριν περίπου δύο μήνες ότι το Υπουργείο αναγνωρίζει το λάθος και πρόκειται να λάβει εκ νέου πρωτοβουλία μετά από τις εισηγήσεις της Υπηρεσίας.

Παρότι ήδη από τη δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου υπήρχαν λογικές αντιδράσεις και δύο μήνες μετά από την παραπάνω δήλωση θα περίμενε κανείς μια τροπολογία να έχει δώσει άμεσα τέλος στην αγωνία των πολλαπλά αγωνιζόμενων συναδέλφων μας, έκτοτε ουδεμία φωνή ουδέ ακρόαση! Περισσότεροι από τέσσερις μήνες χρειάστηκαν, ώστε να οδηγηθούν, από ανάγκη, οι θιγόμενοι ΑμεΑ εκπαιδευτικοί στη βοήθεια της δικαιοσύνης (ομάδες ΑμεΑ εκπαιδευτικών έχουν ήδη καταθέσει αιτήσεις στο ΣτΕ).

Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει άμεσα να προχωρήσει σε τροπολογία, χωρίς άλλες περιστροφές, ώστε να αρθεί μια προδήλως άδικη κατάσταση και να κοιτάξει την ουσία του ζητήματος. Δεν μπορεί κάποιοι ΑμεΑ εκπαιδευτικοί να θεωρείται πλασματικά ότι έχουν υπηρετήσει την οργανική τους και άλλοι ότι την οφείλουν και θα την οφείλουν για πάντα, μολονότι όλοι τους έκαναν χρήση της δυνατότητας κατ’ εξαίρεσιν απόσπασης για λόγους υγείας.

Οι ΑμεΑ εκπαιδευτικοί καταβάλλουν πολλαπλάσιες προσπάθειες, ώστε να είναι επαρκείς στο καθημερινό έργο τους. Δεν είναι πολυτέλεια, λοιπόν, να μπορούν να βρεθούν στον τόπο τους, δίπλα στους γιατρούς και τους οικείους τους, ανεξαρτήτως του χρόνου μόνιμου διορισμού τους δηλαδή πριν ή μετά το 2023.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.