Π. ΚΟΥΚΟΥΡΙΚΟΣ αντιπρόσωπος της ΔΗΣΥ από το Σύλλογο Χαλκιδικής - Ομιλία στην 86η Γ.Σ. της ΔΟΕ

Καλημέρα συνάδελφοι. Ονομάζομαι Παναγιώτης Κουκουρίκος, είμαι δάσκαλος ειδικής αγωγής, ΠΕ71, και πληροφορικός, ΠΕ19 (δεν ξεχνάω ποτέ τη δεύτερή μου ειδικότητα, γιατί είναι κι αυτός ένας πολύπαθος κλάδος τόσο στη δευτεροβάθμια όσο και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση). Εργάζομαι συνολικά 11 χρόνια ως αναπληρωτής και ωρομίσθιος εκπαιδευτικός και είμαι εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Συνεργασίας από το Σύλλογο Χαλκιδικής.

Θα επιχειρήσω στο λίγο χρόνο που έχω στη διάθεσή μου, μέσα από το παράδειγμα της Ειδικής Αγωγής, να περιγράψω τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση και τους λόγους για τους οποίους έχουμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση. Στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, μετά από 7 χρόνια μνημονιακών πολιτικών, είναι πλέον αποδεκτό από όλους ότι ζούμε την απόλυτη παιδαγωγική υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Μόνιμοι διορισμοί. Έχει καταντήσει, πλέον, γραφικό όλοι να αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα να γίνουν μόνιμοι διορισμοί, αλλά παραμένει αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το Σεπτέμβρη οδεύουμε για μία 16η χρονιά αναπλήρωσης στην Ειδική Αγωγή. Μόνιμοι διορισμοί μόνο στην Ειδική Αγωγή; Όχι φυσικά. Μόνιμοι διορισμοί στην Ειδική Αγωγή αλλά και στη Γενική Εκπαίδευση. Είναι σημαντικό κάποια στιγμή να διεκδικήσουμε ουσιαστικά αυτό το αίτημα, γιατί μόνο αν πραγματοποιηθούν μόνιμοι διορισμοί θα μπορέσει να δρομολογηθεί ένας ικανοποιητικός αριθμός μεταθέσεων και αποσπάσεων και δεν θα επαναληφθούν τα πολύ μικρά ποσοστά των τελευταίων χρόνων.

Και πάμε σε ένα, εξίσου, σημαντικό ζήτημα που εμείς εκπαιδευτικοί της Ειδικής Αγωγής, οι ΠΕ71 και οι ΠΕ61, λόγω των πολλών ετών αναπλήρωσης βιώνουμε πολύ έντονα. Μιλάμε για ίσα δικαιώματα μόνιμων και αναπληρωτών αλλά τελικά μόνο οι υποχρεώσεις παραμένουν ίσες. Λίγες μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία τι ακούσαμε; Ακούσαμε ότι οι αναπληρωτές δεν έχουν γνώμη. Όχι ότι είχαμε κανένα ιδιαίτερο καημό να «αξιολογήσουμε» τους διευθυντές, αλλά για μία ακόμη φορά φάνηκε πόσο «ίσοι» είμαστε με τον υπόλοιπο σύλλογο διδασκόντων και ποια είναι τα «ίσα δικαιώματά» μας. Όπως το δικαίωμα να τοποθετούμαστε στις θέσεις μας με τα κριτήρια τοποθετήσεων των μόνιμων εκπαιδευτικών. Όπως, το δικαίωμα μας να αρρωστήσουμε χωρίς να μας κόψουν το ημερομίσθιο. Όπως το δικαίωμα να πάρουμε κανονική άδεια, χωρίς να χάσουμε μέρος της αποζημίωσης. Πραγματικά, για ποια ίσα δικαιώματα μιλάμε;

Ας περάσουμε, όμως, στο πιο ουσιαστικό κομμάτι της συζήτησης, αυτό της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο η Ειδική Αγωγή και η λειτουργία της βασίζεται αποκλειστικά σε τροπολογίες. Τροπολογία τον Αύγουστο για να τακτοποιηθούν υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί οι οποίοι δε διαθέτουν προσόντα για την Ειδική Αγωγή. Οδηγία τον Οκτώβριο για την παράλληλη στήριξη που δε λαμβάνει υπόψη της τις εξατομικευμένες ανάγκες των μαθητών. Τροπολογία τον Μάρτιο για τις προσλήψεις των αναπληρωτών, χωρίς να νοιάζει κανέναν απολύτως ότι αυτές οι τροπολογίες απευθύνονται σε μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Έχουμε κενά στην Ειδική Αγωγή; Ας στείλουμε έναν υπεράριθμο ή κάποιον με σεμινάριο «16 ωρών». Είναι εκπαίδευση αυτή; Οι μαθητές με αναπηρία απαιτούν το σεβασμό μας. Οι μαθητές με αυτισμό δεν μπορεί να έχουν 4 εκπαιδευτικούς στην παράλληλη στήριξη. Ο θεσμός της παράλληλης στήριξης από θεσμός σταθερότητας έχει μετατραπεί σε θεσμός συμπλήρωσης ωραρίου. Αυτό, συνάδελφοι, είναι απαράδεκτο.

Η Ειδική Αγωγή είναι το πειραματόζωο. Ας το καταλάβουμε. Είναι η κερκόπορτα της απόλυτης υποβάθμισης των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών αλλά και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τους βασικούς τίτλους σπουδών μας. Κάθε φορά, λοιπόν, που τίθεται ένα τέτοιο ζήτημα θα πρέπει η απάντηση της Ομοσπονδίας να είναι ομόφωνη και ενιαία, διαφορετικά μην εκπλαγείτε αν τα επόμενα χρόνια δούμε φιλολόγους και μαθηματικούς στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, βρεφονηπιοκόμους στα νηπιαγωγεία και κέντρα δημιουργικής απασχόλησης στη θέση των ολοήμερων δημοτικών σχολείων.

Συνάδελφοι, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η 86^η Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και για να συμβεί αυτό θα πρέπει, τις μέρες, τις ώρες που ακολουθούν, να κατατεθούν και να ψηφιστούν προτάσεις με τεκμηριωμένες θέσεις, με ρεαλιστικό σχεδιασμό και με κοινωνικές συμμαχίες. Στις ψηφοφορίες που θα γίνουν αυτές τις μέρες, μην παραμείνετε δέσμιοι παραταξιακών λογικών. Τόσο για την Ειδική Αγωγή, όσο και για τα υπόλοιπα ζητήματα το κριτήριο θα πρέπει πρωτίστως να είναι τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών αλλά ταυτόχρονα και τα επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Ο Καζαντζάκης είπε: «Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες και αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει». Σας καλώ, ένας νέος άνθρωπος σας καλεί, να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, να κουβαλήσετε τις ιδέες που θα πάνε τη δημόσια εκπαίδευση ένα βήμα μπροστά και θα δημιουργήσουν ένα νέο τοπίο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, το οποίο θα είναι αντάξιο της ελληνικής κοινωνίας.

Σας ευχαριστώ.