3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ. Στήριξη με έργα και όχι με λόγια και όρους «φιλανθρωπίας»

3^η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ.

Στήριξη με έργα και όχι με λόγια και όρους «φιλανθρωπίας»

Η 3^η Δεκεμβρίου έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ. Στερεοτυπικά αναγνωρίζεται ως αναπηρία μόνο η κινητική, ενώ στην πραγματικότητα αφορά ένα μεγάλο φάσμα ζητημάτων ψυχικής, σωματικής  -ή συνδυασμού αυτών των δύο-  υγείας, τα οποία θέτουν την κοινωνική υπόσταση του ατόμου σε επισφάλεια, λόγω αφετηριακής μειονεξίας και δυσανάλογων απαιτήσεων για εξασφάλιση ισότιμων όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Η πολιτεία, ως οφείλει, έχει θεσπίσει μέτρα αντιστάθμισης, πολλά εκ των οποίων παραμένουν σε προγραμματικό στάδιο κυβερνητικών διακηρύξεων ή αντικειμενικώς ανεφάρμοστα για λόγους που αφορούν στις πραγματικές δυνατότητες υλοποίησής τους. Αυτό το τελευταίο είναι το μόνο συγγνωστό προς αυτούς που χαράσσουν κοινωνική πολιτική, αφού μάλλον οι όποιες αρρυθμίες κοινωνικής εξισορρόπησης είναι αποτέλεσμα ενσυνείδητης επιλογής.

Κατά συνέπεια η τοποθέτηση βοηθητικών μπαρών και διαζωμάτων, για παράδειγμα,  για την πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες και άλλους χώρους στους οποίους οι άνθρωποι διαντιδρούμε, είναι μια σωστή κίνηση, αλλά δεν μπορεί να εξαντλείται σε αυτό η κοινωνική πολιτική. Το ίδιο και η απόδοση συντάξεων και επιδομάτων αναπηρίας, αφού αφενός τα ποσά έχουν «φιλανθρωπικό» χαρακτήρα (επίδομα βαριάς αναπηρίας 338€/μήνα) και αφετέρου συχνά οι προϋποθέσεις είναι τόσο στενές, ώστε ταΑμεΑ να πρέπει να είναι ήδη μακράν κάτω από το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όσον αφορά στην υλική τους υποστήριξη (δικαίωμα επιδόματος βαριάς αναπηρίας έχουν μόνο οι άνεργοι).

Τα ΑμεΑ δεν είναι πάντοτε απολύτως ανίκανα προς εργασία. Μάλιστα αυτό είναι το ζητούμενο, αφού μέσω της συμμετοχής τους στην παραγωγική διαδικασία, συμβάλλουν ενεργά στον κοινό μας βίο και με τον τρόπο αυτό ενδυναμώνονται και έχουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους.

Όπως σε κάθε επαγγελματικό χώρο έτσι και στον χώρο της εκπαίδευσης υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοι με βαριά ζητήματα υγείας (ΑμεΑ), των οποίων οι υπηρεσιακές ανάγκες αντιμετωπίζονται με μέτρα, όπως, για παράδειγμα, οι αποσπάσεις και οι μεταθέσεις -κατά προτεραιότητα- των ειδικών κατηγοριών, αλλά και η, μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου Διδασκόντων, απαλλαγή τους από τις εφημερίες.

Οι εκπαιδευτικοί ΑμεΑ, ωστόσο, αντιμετωπίζουν πολλαπλά ζητήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης, έχοντας πολλαπλάσια έξοδα για τη φροντίδα της υγείας τους και μάλιστα συχνά μακριά από τους οικείους τους και τους γιατρούς τους.

Είναι ανάγκη, επομένως, να υπάρξουν ουσιαστικές λύσεις π.χ. μετάθεση στον τόπο συμφερόντων τους, χωρίς τον σκόπελο των ισχυουσών προϋποθέσεων (π.χ. διετής υπηρέτηση οργανικής νεοδιόριστων), οι οποίες καθιστούν επίφαση την ισότιμη μεταχείριση των ΑμεΑ συναδέλφων, ενώ θέτουν και σε διακινδύνευση την επιδείνωση της υγείας και της ποιότητας της ζωής τους.

Αδήριτη, επίσης, ανάγκη είναι και η προσθήκη νέων παθήσεων/ασθενειών, οι οποίες εντάσσουν ΑμεΑ συναδέλφους στις ειδικές κατηγορίες, ώστε να κάνουν χρήση των ευεργετημάτων του νόμου.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Το μεγαλειώδες τετράτομο έργο της ιστορίας της ΔΟΕ,δεν ανήκει σε παρατάξεις ούτε σε πρόσωπα. Ανήκει σε ολόκληρο τον κλάδο των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης!

Το μεγαλειώδες τετράτομο έργο της ιστορίας της ΔΟΕ,δεν ανήκει σε παρατάξεις ούτε σε πρόσωπα. Ανήκει σε ολόκληρο τον κλάδο των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης!

Η συμπλήρωση το 2022 των 100 χρόνων ιστορίας της ΔΟΕ, της αρχαιότερης και μεγαλύτερης Ομοσπονδίας του δημόσιου τομέα, έδωσε το έναυσμα για μιας ιστορικής σημασίας απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ. Να καταγραφεί η ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, το οποίο έχει δώσει μακροχρόνιους αγώνες για μια καλύτερη Παιδεία για όλα τα παιδιά, για το μέλλον αυτής της Χώρας.

Η ανάθεση της έρευνας και της συγγραφής της ιστορίας ενός αιώνα της ΔΟΕ, στον Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών κύριο Σήφη Μπουζάκη, αποτελούσε μια νομοτελειακή εξέλιξη, τόσο για την αδιαμφισβήτητη επιστημονική του πληρότητα, όσο και για τη διαχρονική επιλογή και στάση ζωής του, δίπλα στον δάσκαλο. Σε όλους τους αγώνες του, από την απαίτηση για πανεπιστημιακή μόρφωση, από τους αγώνες για την κατάργηση του επιθεωρητισμού, έως τις αγωνίες του για ένα καλύτερο σχολείο, σύγχρονο, ανεκτικό, συμπεριληπτικό, δημοκρατικό, προοδευτικό, ο Σήφης Μπουζάκης ήταν παρών. Στάθηκε δίπλα και στον μεγαλειώδη αγώνα του κλάδου, στην απεργία των 42 ημερών το 2006, με άρθρα και παρεμβάσεις του με εμβληματικότερο εκείνο με τίτλο: «Βάστα Δάσκαλε»! Ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε!

Η συγκρότηση της ερευνητικής συγγραφικής ομάδας, από τον κύριο Σήφη Μπουζάκη, τον Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κύριο Δημήτρη Χαραλάμπους, τον πρώην Αναπληρωτή Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κύριο Χρήστο Τζήκα και τον Αναπληρωτή Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κύριο Γιάννη Μπέτσα, αποτέλεσε την εγγύηση ότι το παραγόμενο αποτέλεσμα θα ήταν υψηλότατου επιπέδου.

Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είμαστε ευγνώμονες στην ομάδα των καταξιωμένων Πανεπιστημιακών δασκάλων για το κοπιώδες έργο τους, το οποίο μάλιστα έγινε αφιλοκερδώς!

Η μίζερη, συνδικαλιστικά και πολιτικά ιδιοτελής προσπάθεια αμφισβήτησης της εγκυρότητας και της αμεροληψίας του έργου και η στοχοποίηση του κυρίου Σήφη Μπουζάκη, επειδή δεν παρουσίασε την ιστορία όπως θεωρούν κάποιοι ότι έπρεπε να το κάνει και  η απίστευτης αθλιότητας ύβρις, πως δήθεν γράφει ιστορία με υπόδειξη άλλων, είναι βέβαιο ότι πέφτουν στο κενό. Δυστυχώς για αυτούς όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο δάσκαλος Σήφης Μπουζάκης!

Ακροατήριο ίσως βρίσκουν, μόνο σε όσους αυτοθαυμαζόμενοι νομίζουν όχι απλά ότι «συνομιλούν» με την ιστορία, αλλά ότι αποτελούν οι ίδιοι, ζωντανή ιστορία! Σε όσους σκέφτονται με αυτό τον τρόπο, λέμε πως έχουν κάθε δυνατότητα να γράψουν «έγκυρη και αντικειμενική» ιστορία, όταν γράψουν την αυτοβιογραφία τους, αυτοτοποθετούμενοι στο ύψος του μεγαλείου που οι ίδιοι θα θελήσουν για τους εαυτούς τους! Μέχρι τότε όλοι οι υπόλοιποι θα αρκεστούμε να διαβάζουμε ιστορία που να έχει γραφτεί από τους αρμόδιους επιστήμονες, δηλαδή τους Ιστορικούς της εκπαίδευσης!

Ως παράταξη, δεν τολμάμε καν να μπούμε σε διάλογο για την επιστημονική εγκυρότητα, καταξιωμένων επιστημόνων. Σεβόμαστε και στηρίζουμε την ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ να τους ανατεθεί το έργο. Γνωρίζουμε βέβαια, χωρίς να παριστάνουμε τους ειδικούς, πως οι επιστήμονες γράφουν την ιστορία με βάση τις πηγές που έχουν στη διάθεσή τους, όχι με τα ακούσματα ή τις μνήμες. Η ομολογία πως ενώ ζητήθηκε παραταξιακό υλικό από όλες τις παρατάξεις, από κάποιες δεν δόθηκε, κάνει εμφανή τη στόχευση, της εκ των υστέρων προσπάθειας αμφισβήτησης.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας, η περίοδος του συνέγραψε ο κύριος Μπουζάκης (από το 1974 έως το 2000) είχε τους εξής συσχετισμούς στο ΔΣ της ΔΟΕ: από το 1975 έως και το 1982 λόγω του πλειοψηφικού συστήματος και επειδή δεν υπήρχαν παρατάξεις με τη σημερινή τους μορφή καθώς ο συνδικαλιστικός νόμος 1264 ψηφίστηκε το 1982 και τα 11 μέλη της ΔΟΕ ήταν από τον ευρύτερο χώρο του Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ. Από το 1983 έως το 2000, η Παράταξη της ΠΑΣΚ είχε είτε 6 είτε 5 μέλη από τα 11 του ΔΣ της ΔΟΕ!

Η παράταξη των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, την οποία σεβόμαστε, εξέλεξε μέλος για πρώτη φορά στο ΔΣ της ΔΟΕ τον Ιούνιο του 1999. Δηλαδή στην περίοδο των 26 χρόνων που κατέγραψε ο κύριος Μπουζάκης υπήρχε μόνο 6 μήνες, για τους οποίους τα μέλη της αρνήθηκαν να δώσουν το παραμικρό στοιχείο και μάλιστα δηλώνουν και δικαιωμένοι για την πράξη τους, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το γεγονός ότι η ΠΑΣΚ μονοπωλεί τον συγκεκριμένο τόμο! Κατανοούμε πως δεν μπορούν να ανεχτούν πως η συγκεκριμένη χρονική περίοδος είχε πολιτικό και συνδικαλιστικό πρόσημο πράσινου χρώματος που δεν τους αρέσει, αλλά δυστυχώς για αυτούς είναι αδιαμφισβήτητο!

Όσο για την απίστευτης «σοβαρότητας» καταγγελία πως δίπλα στο όνομα του πρώτου εκλεγμένου με το ψηφοδέλτιο των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ δεν γράφτηκε η παράταξη του, υπονοώντας πως μάλλον έγινε λόγω «αλλεργίας» του συγγραφέα προς την παράταξη, παράλειψαν όλως τυχαίως να αναφέρουν πως κάτι αντίστοιχο, εμφανώς από λάθος, συνέβη και με κάποια μέλη όλων των Παρατάξεων (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΔΕΕ)!

Αφήνουμε για τελευταία την αναφορά πως η παράταξη της ΔΗΣΥ, έπιασε «κορόιδα» όλες τις άλλες παρατάξεις της ΔΟΕ γράφοντας δήθεν την ιστορία της με «χορηγό» τη ΔΟΕ. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, αυτοί που θα πρέπει να «απολογηθούν» θα πρέπει να είναι οι άλλες παρατάξεις που «καπελώθηκαν». Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ και το γνωρίζουν όλοι. Πρόκειται απλά για μία ακόμα ατυχή προσπάθεια να δημιουργηθεί «μέτωπο» κατά του βιβλίου!

Η Παράταξη της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, η «πλατύτερη» μετεξέλιξη της ΠΑΣΚ, δεν είχε καμία απολύτως ανάγκη να κάνει κάτι τέτοιο, καθώς είναι η μόνη παράταξη πανελλαδικά σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα, που ήδη έχει καταγράψει  σε βιβλίο την ιστορία της, όχι ως μέρος της αυτοδικαίωσης του έργου της, αλλά δίνοντας όλα τα τεκμήρια που είχε στη διάθεσή της (ανακοινώσεις, εφημερίδες, κλπ), στον σπουδαίο επιστήμονα, ιστορικό της εκπαίδευσης κύριο Μπουζάκη, ο οποίος την κατέγραψε όπως την αντιλήφθηκε ο ίδιος.

Άλλωστε αυτό το γνωρίζει και ο συντάκτης του κειμένου αμφισβήτησης, ο οποίος μάλιστα, μας έκανε την τιμή και τον ευχαριστήσαμε και δημόσια για αυτό, να καταθέσει την άποψη της παράταξής του, η οποία συμπεριλήφθηκε στις σελίδες του βιβλίου της ιστορίας της παράταξής μας.

Η συγγραφή του βιβλίου της ιστορίας της ΠΑΣΚ, σίγουρα λειτούργησε ενισχυτικά στην μετέπειτα απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ να καταγραφεί και η ιστορία της ΔΟΕ. Ευχή μας είναι να συμβεί κάτι αντίστοιχο και με όλες τις παρατάξεις, από επιστήμονες του κύρους του κυρίου Μπουζάκη, γιατί ανεξάρτητα από τις διαφορετικές μας απόψεις, αναγνωρίζουμε σε όλες, την προσφορά τους και τους αγώνες τους για ένα καλύτερο σχολείο.

Το μεγαλειώδες τετράτομο έργο της ιστορίας της ΔΟΕ που σε λίγο διάστημα θα βρίσκεται στα χέρια όλων όσων ενδιαφερθούν, δεν ανήκει σε παρατάξεις ούτε σε πρόσωπα. Ανήκει σε ολόκληρο τον κλάδο των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που για περισσότερα από 100 χρόνια δίνει τον καθημερινό του αγώνα στο σχολείο, στον «δρόμο», στην κοινωνία. Παντού όπου τον χρειαστεί το καθήκον για ένα καλύτερο αύριο. Είμαστε περήφανοι για αυτό! Ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο!

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ στους διαρκείς αγώνες για ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη!

                                                                                       Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ 

στους διαρκείς αγώνες για ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη!           

Συμπληρώθηκαν  50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τo οποίο αναμφισβήτητα έχει χαραχτεί στη συλλογική μνήμη, ως η σημαντικότερη πράξη αντίστασης ενάντια στην χούντα των συνταγματαρχών. Αποτέλεσε  το έναυσμα όχι μόνο για την κατάρρευση της επταετούς δικτατορίας, αλλά και για την αλλαγή  μιας ολόκληρης Χώρας! Έδωσε ώθηση σε νέες ιδέες και διεκδικήσεις και έγινε «σημαία» στα χέρια όλων των προοδευτικών ανθρώπων της Χώρας.

                Τα γεγονότα και οι μνήμες του Πολυτεχνείου συνεχίζουν να μας θυμίζουν, ότι ο καλύτερος κόσμος που οραματιζόμαστε, απαιτεί θυσίες, αγώνες με ατομικό κόστος και σε καμία περίπτωση δεν χαρίζεται! Το αγωνιστικό του πνεύμα και η διαχρονικότητα των αιτημάτων του εξακολουθούν να εμπνέουν και να κινητοποιούν σε συλλογική δράση.

Τιμάμε το Πολυτεχνείο, παλεύοντας καθημερινά, δίνοντας στα αιτήματά του σύγχρονο περιεχόμενο. Η διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης, ο αγώνας για ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγεία και την ισότητα των ευκαιριών, η υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που δοκιμάζονται  και των λαϊκών ευκαιριών που χάνονται, είναι στην προμετωπίδα των αγώνων του σήμερα.

                Η δικαίωση του αγώνα του, περνά μέσα από τη δημιουργία μιας δημοκρατικής και κοινωνικά δίκαιης Ελλάδας που θα είναι εθνικά κυρίαρχη και θα έχει τη δυνατότητα αυτοδύναμα να προσαρμόζεται στις σύγχρονες απαιτητικές συνθήκες και να ανταποκρίνεται με αποτελεσματικότητα στις ανάγκες της εποχής.

                Οι «σύγχρονες» πύλες του Πολυτεχνείου βρίσκονται στους αγώνες και στις διεκδικήσεις για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Βρίσκονται στην ανάγκη για αυτοδιάθεση και ελευθερία στους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου. Βρίσκονται στην Ουκρανία που εξακολουθεί να αντιστέκεται με όλες της τις δυνάμεις. Βρίσκονται στην Κύπρο που ακόμα στενάζει με το καθεστώς της  εισβολής και κατοχής.

Το σημερινό Πολυτεχνείο βρίσκεται στους αγώνες για την εξάλειψη των ανισοτήτων, στους αγώνες για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Στην αντίσταση απέναντι στον αυταρχισμό, τον κάθε είδους ολοκληρωτισμό και την ξένη κατοχή και εξάρτηση.

Υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία σθεναρά και αταλάντευτα με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε επίπεδο. Αποτίουμε φόρο τιμής σε όλους εκείνους που όρθωσαν το ανάστημα τους διεκδικώντας ελευθερία και δικαιοσύνη!

Όλοι στους αγώνες! Όλοι στις πορείες!

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Η Μέση Ανατολή ξανά στις φλόγες. Η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να επιτρέψει μία θηριωδία να προκαλέσει περισσότερες.

Η Μέση Ανατολή ξανά στις φλόγες.

Η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να επιτρέψει μία θηριωδία να προκαλέσει περισσότερες.

                Οι απίστευτης βιαιότητας τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς πριν λίγες ημέρες, άνοιξαν ένα νέο κύκλο βίας στην «εύφλεκτη» περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι επιθέσεις αυτές, με δολοφονίες και απαγωγές αμάχων, που η βαρβαρότητά τους θυμίζει σε πολλά τον ISIS, όχι μόνο δεν εξυπηρετούν τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων για ίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, αλλά αντιθέτως τον υπονομεύουν.

                Το κράτος του Ισραήλ έχει κάθε δικαίωμα να αμυνθεί και να προστατεύσει τους πολίτες του. Αυτό όμως πρέπει να γίνει με απόλυτο σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και στις ζωές των αμάχων. Είναι ξεκάθαρο πως είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η νόμιμη άμυνα από την «τυφλή» εκδίκηση.

Ο βομβαρδισμός του νοσοκομείου Αλ Αχλί, το χτύπημα στην ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Πορφύριου όπου χιλιάδες άμαχοι χριστιανοί και μουσουλμάνοι είχαν βρει καταφύγιο, είναι απολύτως καταδικαστέες πράξεις και θα πρέπει άμεσα να διερευνηθούν. Το ίδιο ειδεχθής πράξη είναι και ο ισοπεδωτικός βομβαρδισμός ολόκληρων περιοχών καθώς και υποδομών που δεν έχουν καμία σχέση με στρατιωτικούς στόχους των δολοφόνων της Χαμάς.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να αποφευχθεί η επέκταση της σύγκρουσης, που θα αποτελεί εξέλιξη με ανυπολόγιστες συνέπειες, η οποία θα προστεθεί στη συνεχιζόμενη πολεμική βαρβαρότητα της Ρωσίας απέναντι στο ανεξάρτητο κράτος της Ουκρανίας και τον λαό του.

Ακλόνητο πιστεύω μας είναι, ότι για να υπάρξει ειρήνη και σταθερότητα στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής πρέπει να γίνει σεβαστό το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που αφορούν στο Παλαιστινιακό ζήτημα.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.