Απαντάμε στην κυβέρνηση της ΝΔ μαζικά, ενωτικά, αγωνιστικά!
Όλοι στην απεργία στις 28 Φεβρουαρίου 2024!
Η κυβέρνηση της ΝΔ κινείται σταθερά σε μία τροχιά ασύμπτωτη με τις ανάγκες, τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, των φοιτητών, των αγροτών, το πρόβλημα της αδυναμίας εύρεσης στέγης, τα αλλεπάλληλα περιστατικά ανομίας, η έξαρση βίας και των δολοφονιών, οι γυναικοκτονίες, τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ εγκληματικών συμμοριών, η επανεμφάνιση της τρομοκρατίας, οι δολιοφθορές σε υποδομές (αγωγός ύδρευσης Αίγινας, ηλεκτροδότησης Κρήτης), η βία στα σχολεία, οι συμμορίες ανηλίκων, η γηπεδική βία, έχουν διαμορφώσει την αντίληψη πως η κυβέρνηση της ΝΔ έχει χάσει τον έλεγχο και βρίσκεται πια σε μεγάλη απόσταση από τις κυρίαρχες ανάγκες και ανησυχίες του λαού.
Το ψήφισμα της ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου για τις σοβαρές απειλές κατά της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων στη Χώρα μας, με αναφορά στο σκάνδαλο των υποκλοπών – παρακολουθήσεων, στις έρευνες για το «έγκλημα» στα Τέμπη οι οποίες έχουν «βαλτώσει» για έναν ολόκληρο χρόνο δημιουργώντας σοβαρότατες υπόνοιες για συγκάλυψη των ευθυνών υψηλόβαθμων πολιτικών προσώπων και στελεχών, στις παρεμβάσεις της κυβέρνησης στις ανεξάρτητες αρχές, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στη λειτουργία της δικαιοσύνης, στη δράση της ΕΥΠ, αποτελεί μια τεράστια κηλίδα στο κυβερνητικό αφήγημα της δήθεν Χώρας υπόδειγμα λειτουργίας και προόδου. Το αίσθημα ατιμωρησίας σε συνδυασμό με τις απόπειρες συγκάλυψης ευθυνών επιτείνουν την ατμόσφαιρα αμφισβήτησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Το σχέδιο νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, το οποίο παρουσιάστηκε χωρίς ουσιαστικό επιστημονικό αλλά και πολιτικό διάλογο, δημιουργεί όλο και περισσότερο την αυξανόμενη πεποίθηση πως οδεύουμε σε ιδιωτικά πανεπιστήμια «μικρομάγαζα» παραγωγής πτυχιούχων επί χρήμασι, σε βάρος του ιστορικά πιο ισχυρού μηχανισμού κοινωνικής κινητικότητας στη Χώρα. Η εισαγωγή της δυνατότητας ίδρυσης παραρτημάτων με βάση συμφωνίες πιστοποίησης ή δικαιόχρησης δίνει τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες κολλεγίων να τα αναβαθμίσουν σε πανεπιστήμια. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ αρχικά η κυβέρνηση μιλούσε για αυστηρό έλεγχο της ποιότητας των προγραμμάτων σπουδών των ξένων παραρτημάτων, τελικά θεσμοθετούν ότι αρκεί ένα πιστοποιητικό από το μητρικό ίδρυμα!
Διάχυτη είναι επίσης η ανησυχία και καχυποψία ότι άδειες ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων θα προσφερθούν ακόμα και σε αμφίβολης ποιότητας ιδιωτικά επιχειρηματικά σχήματα που είναι τοποθετημένα σε ευαίσθητες αγορές, όπως για παράδειγμα στην υγεία, απομυζώντας κυριολεκτικά τόσο τους πόρους των ασφαλιστικών ταμείων όσο και τα εισοδήματα των πολιτών. Όλα αυτά πυροδοτούν ένα δικαιολογημένο κλίμα αντιπαράθεσης και αντίθεσης ακόμα και σε όσους ήταν διατεθειμένοι να συμμετέχουν σε μία σοβαρή συζήτηση για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που αφορά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η ακρίβεια, την οποία τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα βιώνουν με σκληρό και βασανιστικό τρόπο, εξελίσσεται σε μείζον πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα. Ο επίμονος και υψηλός πληθωρισμός των τροφίμων εξαφανίζει τα πενιχρά εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων ακυρώνοντας τις αυξήσεις κοροϊδία, μετά από μία δεκαπενταετία διαρκών περικοπών. Το κυβερνητικό αφήγημα πως όλα οφείλονται σε παγκόσμια γεγονότα, έχει μεν μια βάση αλήθειας αλλά ακυρώνεται από το γεγονός πως ακόμα και όταν οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου υποχωρούν, οι τιμές στην Ελλάδα παραμένουν υψηλές, αναδεικνύοντας αδιερεύνητες πτυχές της λειτουργίας των αγορών που συνδέονται με την κερδοσκοπία αλλά και με διαρθρωτικού και οργανωτικού τύπου προβλήματα που η κυβέρνηση δεν έχει μπορέσει να λύσει.
Στον χώρο της εκπαίδευσης, είναι εμφανής η αδυναμία παρουσίασης μιας προοδευτικής εκπαιδευτικής πολιτικής που θα απευθύνεται σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα. Χωρίς όραμα, χωρίς προσανατολισμό, το υπουργείο Παιδείας πορεύεται μεταξύ άγνοιας, αδιαφορίας, αδιαλλαξίας και αυτάρεσκης αλαζονείας, χωρίς διάλογο και με μόνιμη τακτική την προσφυγή στα δικαστήρια. Για κανένα από τα μεγάλα ή μικρά προβλήματα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών δεν υπάρχει όχι λύση αλλά ούτε καν δρομολόγηση ενεργειών για μελλοντική διευθέτηση. «Παχιά» λόγια, δήθεν αγνές προθέσεις, επικοινωνία, γραφειοκρατία, διοικητισμός, προσωπικές στρατηγικές πολιτικής επιβίωσης και εμφανής στρεβλή πεποίθηση πως όλα μπορούν να λυθούν με την τεχνολογία και με απλά πατήματα κουμπιών, χωρίς όμως ακόμα και σε αυτή την κατεύθυνση να γίνεται κάτι ουσιαστικό και πρωτοπόρο!
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχίζεται με γραμμικά αδιατάρακτο τρόπο. Ο κόσμος της εργασίας οφείλει να καταθέσει αγωνιστικά την αντίθεσή του στην κρατούσα κατάσταση. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση και στα συλλαλητήρια, στις 28 Φεβρουαρίου 2024. Να δώσουμε όλοι μαζί μια απάντηση στην αυτάρεσκη αλαζονεία της κυβέρνησης της ΝΔ. Να απαιτήσουμε όλοι μαζί καλύτερες ημέρες για την Παιδεία στη Χώρα μας.
Διεκδικούμε:
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ. ΟΛΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ!
Δημοκρατική Συνεργασία
Εκπαιδευτικών Π.Ε.
Συνοπτικός συνταξιοδοτικός οδηγός 2024
Πατήστε εδώ: https://drive.google.com/file/d/1bW43DiVklLb8tmqNUVWgwM1YIf5HPijv/view?usp=sharing
3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ.
Στήριξη με έργα και όχι με λόγια και όρους «φιλανθρωπίας»
Η 3η Δεκεμβρίου έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ. Στερεοτυπικά αναγνωρίζεται ως αναπηρία μόνο η κινητική, ενώ στην πραγματικότητα αφορά ένα μεγάλο φάσμα ζητημάτων ψυχικής, σωματικής -ή συνδυασμού αυτών των δύο- υγείας, τα οποία θέτουν την κοινωνική υπόσταση του ατόμου σε επισφάλεια, λόγω αφετηριακής μειονεξίας και δυσανάλογων απαιτήσεων για εξασφάλιση ισότιμων όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Η πολιτεία, ως οφείλει, έχει θεσπίσει μέτρα αντιστάθμισης, πολλά εκ των οποίων παραμένουν σε προγραμματικό στάδιο κυβερνητικών διακηρύξεων ή αντικειμενικώς ανεφάρμοστα για λόγους που αφορούν στις πραγματικές δυνατότητες υλοποίησής τους. Αυτό το τελευταίο είναι το μόνο συγγνωστό προς αυτούς που χαράσσουν κοινωνική πολιτική, αφού μάλλον οι όποιες αρρυθμίες κοινωνικής εξισορρόπησης είναι αποτέλεσμα ενσυνείδητης επιλογής.
Κατά συνέπεια η τοποθέτηση βοηθητικών μπαρών και διαζωμάτων, για παράδειγμα, για την πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες και άλλους χώρους στους οποίους οι άνθρωποι διαντιδρούμε, είναι μια σωστή κίνηση, αλλά δεν μπορεί να εξαντλείται σε αυτό η κοινωνική πολιτική. Το ίδιο και η απόδοση συντάξεων και επιδομάτων αναπηρίας, αφού αφενός τα ποσά έχουν «φιλανθρωπικό» χαρακτήρα (επίδομα βαριάς αναπηρίας 338€/μήνα) και αφετέρου συχνά οι προϋποθέσεις είναι τόσο στενές, ώστε ταΑμεΑ να πρέπει να είναι ήδη μακράν κάτω από το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όσον αφορά στην υλική τους υποστήριξη (δικαίωμα επιδόματος βαριάς αναπηρίας έχουν μόνο οι άνεργοι).
Τα ΑμεΑ δεν είναι πάντοτε απολύτως ανίκανα προς εργασία. Μάλιστα αυτό είναι το ζητούμενο, αφού μέσω της συμμετοχής τους στην παραγωγική διαδικασία, συμβάλλουν ενεργά στον κοινό μας βίο και με τον τρόπο αυτό ενδυναμώνονται και έχουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους.
Όπως σε κάθε επαγγελματικό χώρο έτσι και στον χώρο της εκπαίδευσης υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοι με βαριά ζητήματα υγείας (ΑμεΑ), των οποίων οι υπηρεσιακές ανάγκες αντιμετωπίζονται με μέτρα, όπως, για παράδειγμα, οι αποσπάσεις και οι μεταθέσεις -κατά προτεραιότητα- των ειδικών κατηγοριών, αλλά και η, μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου Διδασκόντων, απαλλαγή τους από τις εφημερίες.
Οι εκπαιδευτικοί ΑμεΑ, ωστόσο, αντιμετωπίζουν πολλαπλά ζητήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης, έχοντας πολλαπλάσια έξοδα για τη φροντίδα της υγείας τους και μάλιστα συχνά μακριά από τους οικείους τους και τους γιατρούς τους.
Είναι ανάγκη, επομένως, να υπάρξουν ουσιαστικές λύσεις π.χ. μετάθεση στον τόπο συμφερόντων τους, χωρίς τον σκόπελο των ισχυουσών προϋποθέσεων (π.χ. διετής υπηρέτηση οργανικής νεοδιόριστων), οι οποίες καθιστούν επίφαση την ισότιμη μεταχείριση των ΑμεΑ συναδέλφων, ενώ θέτουν και σε διακινδύνευση την επιδείνωση της υγείας και της ποιότητας της ζωής τους.
Αδήριτη, επίσης, ανάγκη είναι και η προσθήκη νέων παθήσεων/ασθενειών, οι οποίες εντάσσουν ΑμεΑ συναδέλφους στις ειδικές κατηγορίες, ώστε να κάνουν χρήση των ευεργετημάτων του νόμου.
Δημοκρατική Συνεργασία
Εκπαιδευτικών Π.Ε.
Το μεγαλειώδες τετράτομο έργο της ιστορίας της ΔΟΕ,δεν ανήκει σε παρατάξεις ούτε σε πρόσωπα. Ανήκει σε ολόκληρο τον κλάδο των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης!
Η συμπλήρωση το 2022 των 100 χρόνων ιστορίας της ΔΟΕ, της αρχαιότερης και μεγαλύτερης Ομοσπονδίας του δημόσιου τομέα, έδωσε το έναυσμα για μιας ιστορικής σημασίας απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ. Να καταγραφεί η ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, το οποίο έχει δώσει μακροχρόνιους αγώνες για μια καλύτερη Παιδεία για όλα τα παιδιά, για το μέλλον αυτής της Χώρας.
Η ανάθεση της έρευνας και της συγγραφής της ιστορίας ενός αιώνα της ΔΟΕ, στον Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών κύριο Σήφη Μπουζάκη, αποτελούσε μια νομοτελειακή εξέλιξη, τόσο για την αδιαμφισβήτητη επιστημονική του πληρότητα, όσο και για τη διαχρονική επιλογή και στάση ζωής του, δίπλα στον δάσκαλο. Σε όλους τους αγώνες του, από την απαίτηση για πανεπιστημιακή μόρφωση, από τους αγώνες για την κατάργηση του επιθεωρητισμού, έως τις αγωνίες του για ένα καλύτερο σχολείο, σύγχρονο, ανεκτικό, συμπεριληπτικό, δημοκρατικό, προοδευτικό, ο Σήφης Μπουζάκης ήταν παρών. Στάθηκε δίπλα και στον μεγαλειώδη αγώνα του κλάδου, στην απεργία των 42 ημερών το 2006, με άρθρα και παρεμβάσεις του με εμβληματικότερο εκείνο με τίτλο: «Βάστα Δάσκαλε»! Ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε!
Η συγκρότηση της ερευνητικής συγγραφικής ομάδας, από τον κύριο Σήφη Μπουζάκη, τον Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κύριο Δημήτρη Χαραλάμπους, τον πρώην Αναπληρωτή Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κύριο Χρήστο Τζήκα και τον Αναπληρωτή Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κύριο Γιάννη Μπέτσα, αποτέλεσε την εγγύηση ότι το παραγόμενο αποτέλεσμα θα ήταν υψηλότατου επιπέδου.
Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είμαστε ευγνώμονες στην ομάδα των καταξιωμένων Πανεπιστημιακών δασκάλων για το κοπιώδες έργο τους, το οποίο μάλιστα έγινε αφιλοκερδώς!
Η μίζερη, συνδικαλιστικά και πολιτικά ιδιοτελής προσπάθεια αμφισβήτησης της εγκυρότητας και της αμεροληψίας του έργου και η στοχοποίηση του κυρίου Σήφη Μπουζάκη, επειδή δεν παρουσίασε την ιστορία όπως θεωρούν κάποιοι ότι έπρεπε να το κάνει και η απίστευτης αθλιότητας ύβρις, πως δήθεν γράφει ιστορία με υπόδειξη άλλων, είναι βέβαιο ότι πέφτουν στο κενό. Δυστυχώς για αυτούς όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο δάσκαλος Σήφης Μπουζάκης!
Ακροατήριο ίσως βρίσκουν, μόνο σε όσους αυτοθαυμαζόμενοι νομίζουν όχι απλά ότι «συνομιλούν» με την ιστορία, αλλά ότι αποτελούν οι ίδιοι, ζωντανή ιστορία! Σε όσους σκέφτονται με αυτό τον τρόπο, λέμε πως έχουν κάθε δυνατότητα να γράψουν «έγκυρη και αντικειμενική» ιστορία, όταν γράψουν την αυτοβιογραφία τους, αυτοτοποθετούμενοι στο ύψος του μεγαλείου που οι ίδιοι θα θελήσουν για τους εαυτούς τους! Μέχρι τότε όλοι οι υπόλοιποι θα αρκεστούμε να διαβάζουμε ιστορία που να έχει γραφτεί από τους αρμόδιους επιστήμονες, δηλαδή τους Ιστορικούς της εκπαίδευσης!
Ως παράταξη, δεν τολμάμε καν να μπούμε σε διάλογο για την επιστημονική εγκυρότητα, καταξιωμένων επιστημόνων. Σεβόμαστε και στηρίζουμε την ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ να τους ανατεθεί το έργο. Γνωρίζουμε βέβαια, χωρίς να παριστάνουμε τους ειδικούς, πως οι επιστήμονες γράφουν την ιστορία με βάση τις πηγές που έχουν στη διάθεσή τους, όχι με τα ακούσματα ή τις μνήμες. Η ομολογία πως ενώ ζητήθηκε παραταξιακό υλικό από όλες τις παρατάξεις, από κάποιες δεν δόθηκε, κάνει εμφανή τη στόχευση, της εκ των υστέρων προσπάθειας αμφισβήτησης.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας, η περίοδος του συνέγραψε ο κύριος Μπουζάκης (από το 1974 έως το 2000) είχε τους εξής συσχετισμούς στο ΔΣ της ΔΟΕ: από το 1975 έως και το 1982 λόγω του πλειοψηφικού συστήματος και επειδή δεν υπήρχαν παρατάξεις με τη σημερινή τους μορφή καθώς ο συνδικαλιστικός νόμος 1264 ψηφίστηκε το 1982 και τα 11 μέλη της ΔΟΕ ήταν από τον ευρύτερο χώρο του Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ. Από το 1983 έως το 2000, η Παράταξη της ΠΑΣΚ είχε είτε 6 είτε 5 μέλη από τα 11 του ΔΣ της ΔΟΕ!
Η παράταξη των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, την οποία σεβόμαστε, εξέλεξε μέλος για πρώτη φορά στο ΔΣ της ΔΟΕ τον Ιούνιο του 1999. Δηλαδή στην περίοδο των 26 χρόνων που κατέγραψε ο κύριος Μπουζάκης υπήρχε μόνο 6 μήνες, για τους οποίους τα μέλη της αρνήθηκαν να δώσουν το παραμικρό στοιχείο και μάλιστα δηλώνουν και δικαιωμένοι για την πράξη τους, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το γεγονός ότι η ΠΑΣΚ μονοπωλεί τον συγκεκριμένο τόμο! Κατανοούμε πως δεν μπορούν να ανεχτούν πως η συγκεκριμένη χρονική περίοδος είχε πολιτικό και συνδικαλιστικό πρόσημο πράσινου χρώματος που δεν τους αρέσει, αλλά δυστυχώς για αυτούς είναι αδιαμφισβήτητο!
Όσο για την απίστευτης «σοβαρότητας» καταγγελία πως δίπλα στο όνομα του πρώτου εκλεγμένου με το ψηφοδέλτιο των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ δεν γράφτηκε η παράταξη του, υπονοώντας πως μάλλον έγινε λόγω «αλλεργίας» του συγγραφέα προς την παράταξη, παράλειψαν όλως τυχαίως να αναφέρουν πως κάτι αντίστοιχο, εμφανώς από λάθος, συνέβη και με κάποια μέλη όλων των Παρατάξεων (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΔΕΕ)!
Αφήνουμε για τελευταία την αναφορά πως η παράταξη της ΔΗΣΥ, έπιασε «κορόιδα» όλες τις άλλες παρατάξεις της ΔΟΕ γράφοντας δήθεν την ιστορία της με «χορηγό» τη ΔΟΕ. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, αυτοί που θα πρέπει να «απολογηθούν» θα πρέπει να είναι οι άλλες παρατάξεις που «καπελώθηκαν». Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ και το γνωρίζουν όλοι. Πρόκειται απλά για μία ακόμα ατυχή προσπάθεια να δημιουργηθεί «μέτωπο» κατά του βιβλίου!
Η Παράταξη της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, η «πλατύτερη» μετεξέλιξη της ΠΑΣΚ, δεν είχε καμία απολύτως ανάγκη να κάνει κάτι τέτοιο, καθώς είναι η μόνη παράταξη πανελλαδικά σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα, που ήδη έχει καταγράψει σε βιβλίο την ιστορία της, όχι ως μέρος της αυτοδικαίωσης του έργου της, αλλά δίνοντας όλα τα τεκμήρια που είχε στη διάθεσή της (ανακοινώσεις, εφημερίδες, κλπ), στον σπουδαίο επιστήμονα, ιστορικό της εκπαίδευσης κύριο Μπουζάκη, ο οποίος την κατέγραψε όπως την αντιλήφθηκε ο ίδιος.
Άλλωστε αυτό το γνωρίζει και ο συντάκτης του κειμένου αμφισβήτησης, ο οποίος μάλιστα, μας έκανε την τιμή και τον ευχαριστήσαμε και δημόσια για αυτό, να καταθέσει την άποψη της παράταξής του, η οποία συμπεριλήφθηκε στις σελίδες του βιβλίου της ιστορίας της παράταξής μας.
Η συγγραφή του βιβλίου της ιστορίας της ΠΑΣΚ, σίγουρα λειτούργησε ενισχυτικά στην μετέπειτα απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ να καταγραφεί και η ιστορία της ΔΟΕ. Ευχή μας είναι να συμβεί κάτι αντίστοιχο και με όλες τις παρατάξεις, από επιστήμονες του κύρους του κυρίου Μπουζάκη, γιατί ανεξάρτητα από τις διαφορετικές μας απόψεις, αναγνωρίζουμε σε όλες, την προσφορά τους και τους αγώνες τους για ένα καλύτερο σχολείο.
Το μεγαλειώδες τετράτομο έργο της ιστορίας της ΔΟΕ που σε λίγο διάστημα θα βρίσκεται στα χέρια όλων όσων ενδιαφερθούν, δεν ανήκει σε παρατάξεις ούτε σε πρόσωπα. Ανήκει σε ολόκληρο τον κλάδο των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που για περισσότερα από 100 χρόνια δίνει τον καθημερινό του αγώνα στο σχολείο, στον «δρόμο», στην κοινωνία. Παντού όπου τον χρειαστεί το καθήκον για ένα καλύτερο αύριο. Είμαστε περήφανοι για αυτό! Ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο!
Δημοκρατική Συνεργασία
Εκπαιδευτικών Π.Ε.