ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ, Αντιπρόεδρος ΔΟΕ - 86η Γ.Σ. της ΔΟΕ

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου απευθυνόμενος σε όσους παριστάνουν ότι δεν κατάλαβαν τι ακριβώς αναφέρθηκε πριν λίγο από τα μικρόφωνα της Γενικής Συνέλευσης: Συνάδελφοι, ευτυχώς που οι πρώην ασυμβίβαστες αριστερές παρατάξεις δεν άκουσαν ότι στον ημιώροφο του ξενοδοχείου συνεδριάζουν μαζί συνδικαλιστικές παρατάξεις με εκπροσώπους του Υπουργείου, γιατί αν το είχαν ακούσει ούτε ψύλλος στον κόρφο των εκπροσώπων του Υπουργείου!! Θα τους είχαν πετάξει έξω με κλωτσιές...

Τώρα, λοιπόν, που τα αγέρωχα βλέμματα άλλων εποχών χαμήλωσαν, τώρα που κάποιοι σταρ των τελευταίων χρόνων και των πρώτων εδράνων άλλαξαν ξανά στρατόπεδο και φόρεσαν κυβερνητικά κοστούμια, τώρα που οι απόλυτες αλήθειες κάποιων κατέρρευσαν, τώρα που το νέο "σάπισε" χωρίς καν να ωριμάσει ποτέ, τώρα που η "συνδικαλιστική παρθενία" κάποιων περιφέρεται ως λεκές σε κυβερνητικά σεντόνια, τώρα που κάποιοι μετατράπηκαν σε κοψοχέρηδες, τώρα που "χάλασε ο γάμος" των νεοκυβερνητικών συνδικαλιστικών συμμάχων γιατί δεν τα βρήκαν στην προίκα και "οι συμπέθεροι" επιστρέφουν είτε στην Κρήτη με το καράβι, είτε στο Υπουργείο Παιδείας με το μετρό, ήρθε η ώρα να ξαναγνωριστούμε! Γιατί κάποιοι δεν μας ξέρουν καλά καθώς εμφανίστηκαν στους αγώνες τώρα τελευταία. Έτσι λοιπόν νομίζουν ότι όλοι είμαστε ίδιοι. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, υπάρχουν πορείες, διαδρομές και ιστορία καταγεγραμμένη, που δεν παραγράφεται και δεν εκχωρείται.

Θα ξεκινήσω τις συστάσεις λέγοντάς σας ποιοι είμαστε εμείς πρώτα απ’ όλα, γιατί διεκδικούμε το δικαίωμά μας στον αυτοπροσδιορισμό, παρά το γεγονός ότι κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να μας ετεροπροσδιορίζουν για να μας φέρουν τάχα σε δύσκολη θέση.

Η Δημοκρατική Συνεργασία, δεν είναι μια παράταξη που προέρχεται από παρθενογένεση. Ασφαλώς και είμαστε η συνέχεια της ΠΑΣΚ, της παράταξης που καθοδήγησε τον κλάδο σε όλες τις μεγάλες του κατακτήσεις. Αλλάξαμε το όνομά μας όχι γιατί το θεωρούσαμε ντροπή αλλά τιμή μας, αλλά γιατί αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος και οι εξελίξεις. Ούτε δογματικοί είμαστε, ούτε κομπλεξικοί, ούτε ιδεοληπτικοί για να μένουμε σε απόλυτη ακινησία και αφασία σε έναν κόσμο ραγδαία μεταβαλλόμενο. Είναι καιρός που το μαζικό κίνημα για να παραμείνει μαζικό, οφείλει να μην προσδιορίζεται και οργανώνεται με βάση τι ψηφίζουν τα μέλη του στις βουλευτικές εκλογές, όπως κάποιοι έχουν επιλέξει να κάνουν και είναι δικαίωμά τους, αλλά με βάση κάποιες άλλες αρχές. Αυτό εμείς το καταλάβαμε γρήγορα. Προκειμένου λοιπόν σε αυτές τις αρχές να χωρέσουν πλατύτερες πλειοψηφίες, προχωρήσαμε στη δημιουργία της Δημοκρατικής Συνεργασίας, η οποία δεν έχει κανένα απολύτως κομματικό φορέα. Προσοχή, δεν εννοώ ότι έχει απολίτικα και ακομμάτιστα μέλη, το αντίθετο μάλιστα τα μέλη μας είναι βαθιά πολιτικοποιημένα. Η πολιτική τους όμως έκφραση σε επίπεδο κοινοβουλευτικών εκλογών, προσδιορίζεται μεν στον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού κέντρου, της κεντροαριστεράς και της αριστεράς, βρίσκει έκφραση δε, σε διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς του συγκεκριμένου χώρου.

Και όλους αυτούς που προσπαθούν να μας προσδιορίσουν με τον δικό τους τρόπο για παραταξιακές σκοπιμότητες τους αγνοούμε απαξιωτικά, όμως δεν ανεχόμαστε τους χθεσινούς "γυμνοσάλιαγκες", που γυρόφερναν έρποντας σε κυβερνητικά ή κομματικά γραφεία, να ανεβάζουν ως "διαδικτυακοί ρουφιάνοι", φωτογραφίες στελεχών μας στο διαδίκτυο, για να αποδείξουν το συνεκτικό δεσμό μας με τον κομματικό φορέα, στον οποίον οι ίδιοι ήταν παρατρεχάμενοι και πάρα πολλοί άλλοι από όλους τους χώρους εδώ μέσα τον υπηρέτησαν ή πήγαιναν στην κάλπη και έριχναν την ψήφο και μόλις έβγαιναν έξω ξαναπούλαγαν επανάσταση. Αν πέφταμε στο επίπεδό τους, θα δημοσιοποιούσαμε τις φωτογραφίες τους με τα μπλουζάκια της ΠΑΣΠ, με τις σημαίες και τα λάβαρα καθώς και τις αναρτήσεις τους στο διαδίκτυο που καλούσαν στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά βέβαια πριν αλλάξουν στρατόπεδο και μεταγραφούν στο νέο κυβερνητικό μετατρεπόμενοι μάλιστα σε γνήσιους γενίτσαρους, καθώς δεν μπορούν χωρίς σχέσεις με την εξουσία όποια και αν είναι αυτή!

Δεν το κάνουμε, όχι απλά γιατί δεν πέφτουμε στο επίπεδό τους, αλλά γιατί έχουμε πειστεί πως το δικαίωμα στον ατομικό αυτοεξευτελισμό είναι προσωπικό και ο καθένας μπορεί να το διαχειρίζεται όπως νομίζει. Ο καθένας μπορεί να πηγαίνει όπου θέλει, να αλλάζει όποιο κόμμα θέλει, όποια παράταξη θέλει, αλλά οφείλει να σέβεται τους χώρους που πέρασε, γιατί αν δεν σέβεται δεν θα εισπράξει κανενός είδους σεβασμό παρά μόνο απαξία.

Αφού, λοιπόν ξεκίνησα να σας περιγράφω ποιοι είμαστε θέλω να σας πω και λίγα ακόμα. Καθώς όπως προείπα τα μέλη μας δεν έχουν κοινό πολιτικό φορέα, παραταξιακά είμαστε οργανωμένοι με βάση την κοινή μας αντίληψη για ένα ανοιχτό - δημοκρατικό - προοδευτικό - σύγχρονο και αυτόνομο σχολείο. Ναι, και αυτόνομο. Γιατί αυτόνομο σχολείο δεν είναι το σχολείο αυτό που θέλετε εσείς να παρουσιάζετε γιατί δεν αναλύετε και τους όρους σωστά, ότι τάχα θα στηρίζεται σε χορηγίες και όχι σε κονδύλια του κράτους και οι εκπαιδευτικοί θα αναζητούν οικονομικούς πόρους μόνοι τους. Αυτόνομο είναι το σχολείο που ο Σύλλογος Διδασκόντων είναι κυρίαρχο όργανο και μπορεί να διαμορφώνει πολιτικές και στρατηγικές που αφορούν το σχολείο. Αυτό είναι το αυτόνομο σχολείο  και εμείς είμαστε υπέρ της αυτονομίας και κατά του γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού.

Ως συνδικαλιστικός χώρος έχουμε ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Ναι, είμαστε υπέρ της Ευρώπης γιατί θεωρούμε ότι όλες οι κατακτήσεις της δημοκρατίας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης, έχουν βρει την καλύτερη έκφρασή τους σε αυτό το γεωγραφικό χώρο παρόλα τα προβλήματα που υπάρχουν. Αν ξέρετε να μας πείτε πού αλλού είναι καλύτερα, να μας το πείτε. Εμείς, λοιπόν, δεν είμαστε ευρωφοβικοί και δεν το κρύβουμε αυτό. Ούτε ξενόφοβοι είμαστε βέβαια. Και ασφαλώς δεν ονειρευόμαστε σοσιαλιστικούς παραδείσους. Δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε εδώ να κάνουμε τις ανατροπές και να πετύχουμε ότι δεν πέτυχαν οι Ρώσοι σε 100 χρόνια, οι Κινέζοι σε 60 και οι Κουβανοί σε 40, όπως μάλλον φαντάζεστε εσείς. 

Εμείς, επίσης, είμαστε και υπέρ της οργάνωσης των εργαζόμενων σε παγκόσμιο επίπεδο. Είμαστε υπέρ της EDUCATIONINTERNATIONALκαι υπέρ της ETUCE. Είμαστε υπέρ των 32 εκατομμυρίων εκπαιδευτικών που εκφράζονται μέσα απ’ αυτές τις Οργανώσεις. Είμαστε υπέρ των 400 συνδικάτων που συμμετέχουν σ’ αυτές τις Οργανώσεις. Είμαστε υπέρ των 170 χωρών που είναι οργανωμένες σε αυτές τις Οργανώσεις. Εσείς ακόμα και σε αυτό είστε λόγω ιδεοληψίας αντίθετοι. Μπορείτε λοιπόν μείνετε με το όραμα του Χότζα, με την Αλβανία του Χότζα, είναι δικαίωμά σας. Οι επιλογές χαρακτηρίζουν τον καθένα. Εμείς ναι, λέμε είμαστε με τις οργανώσεις που βρίσκουν έκφραση εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο. 

Για να δούμε και ποιοι είστε εσείς τώρα. Όχι ποιοι νομίζετε ότι είστε, όχι ποιοι θεωρείτε κοιταζόμενοι και αυτοθαυμαζόμενοι στον παραμορφωτικό συνδικαλιστικό και πολιτικό σας καθρέφτη, αλλά όπως σας βλέπουμε εμείς.

Είστε εσείς που καλούσατε τους συναδέλφους στα συλλαλητήρια στήριξης της εξευτελισμένης δήθεν "περήφανης" διαπραγμάτευσης! Είστε εσείς που φαντασιωνόσασταν πριν από δύο χρόνια "αριστερά προγραμματικά προεδρεία" στη ΔΟΕ συνεργαζόμενοι με τους "συνδικαλιστικούς ανεμόμυλους" και με τους "κυβερνητικούς κολαούζους"!

Είστε εσείς που κλείνετε τα αυτιά και τα μάτια στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αυτής της κυβέρνησης και τις θεωρείτε καλές και αναγκαίες, γιατί τάχα δεν έχει ακόμα καταληφθεί από την αριστεροακροδεξιά συγκυβέρνηση ο μηχανισμός του κράτους! Είστε εσείς που "καταπίνετε αμάσητα" τα μνημόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ! Είστε εσείς που καλείτε σε απεργοσπασία μπροστά σε εξαγγελμένο αγώνα και δεν ντρέπεστε καθόλου! Είστε εσείς που υποδέχεστε σε κυβερνητικά γραφεία φορώντας τα κυβερνητικά σας κοστούμια, τους εργαζόμενους που απεργούν! Βγάζετε το συνδικαλιστικό κοστούμι και βάζετε τη γραβάτα. Όχι γραβάτα δεν βάζετε, και πηγαίνετε και τους υποδέχεστε ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης!   

Είστε εσείς που πουλάτε ελπίδες διορισμών! Είστε εσείς που σας έκαναν "πλάκα" οι Υπουργοί στις συναντήσεις με τη ΔΟΕ, που σας έλεγαν: καλά τώρα τι μας λέτε; Αυτά δεν συζητάγαμε στο ΣΥΡΙΖΑ; Είστε εσείς που σας έλεγαν: μην μιλήσετε άσχημα για το "σχολείο Φίλη" γιατί έχουμε τις ανακοινώσεις σας που καταγγέλλατε τα σχολεία ΕΑΕΠ και τα Ολοήμερα και ζητούσατε την κατάργησή τους!

Ακούσαμε πριν από λίγο με κατάπληξη ότι κάποιοι θεωρούν τον εαυτό τους τεράστιο, ότι τάχα μιλούν με την ιστορία, ότι απολογούνται για τις επιλογές τους στην ιστορία!! Όποιος νομίζει ότι ασχολείται η ιστορία μαζί του είναι "νούμερο" πραγματικό, με την καλή έννοια βέβαια...

Επίσης, όλοι αυτοί που μας αναπτύσσουν τα "οράματά" τους για την εκπαίδευση τα οποία δεν υπάρχουν πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο, έχω να τους πω το εξής: όποιος βλέπει οράματα να πάει στο γιατρό. Εδώ υπάρχει η πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι πέρα απ’ όλα όσα φαντάζονται κάποιοι.

Τώρα που οι θέσεις σας χρεοκόπησαν, τώρα που τα ΕΑΕΠ καταργήθηκαν όπως θέλατε, τώρα που τα ολοήμερα καταργήθηκαν όπως θέλατε, παραμυθιάζετε τον κόσμο ότι το κουτσό σχολείο των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τους χωράει όλους. Ότι χωράνε οι δάσκαλοι, οι νηπιαγωγοί, οι ειδικότητες, όλοι. Οι δάσκαλοι, λέτε, θα κάνουν ενισχυτική διδασκαλία, γραμματειακή υποστήριξη, οι ειδικότητες μέχρι τις 13.15΄ θα έχουν αναπτύξει όλο το πρόγραμμά τους. Όποιος υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί στη σημερινή πραγματικότητα, υπάγεται στην προηγούμενη περίπτωση, αυτών που έβλεπαν οράματα...

Επειδή όμως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά θα προσπαθήσω, να πω χαμηλώνοντας τους τόνους, ότι όσοι είδαν μια δημοσκόπηση πριν από ένα μήνα περίπου, που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες, όπου διερευνούσαν την εμπιστοσύνη του κόσμου απέναντι σε διάφορους φορείς, κόμματα, εκκλησία, αστυνομία, στρατό, τρόικα, συνδικαλισμό, θα πρέπει να είναι πολύ προβληματισμένοι για την μελλοντική μας πορεία ως κίνημα. Ξέρετε σε ποιο θεσμό είχαν οι Έλληνες πολίτες τη λιγότερη εμπιστοσύνη; Στον συνδικαλισμό!! Λιγότερη ακόμα και απ’ την Τρόικα!! Και αυτό δεν χρεώνεται όπως νομίζουν κάποιοι στις δήθεν πλειοψηφίες και όλα αυτά τα ανούσια ψευτοαγωνιστικά που κάποιοι υποστηρίζετε. Όλοι οι ερωτώμενοι, όταν λένε συνδικαλισμό όλους εμάς έχουν στο μυαλό τους. Μην νομίζετε ότι γλιτώνετε. Γιατί αν νομίζετε ότι γλιτώνετε και συνεχίζετε να κάνετε τα ίδια ακριβώς πράγματα τότε θα είστε για άλλη μια φορά κατώτεροι των περιστάσεων. Γιατί είναι εντελώς λανθασμένη η λογική που λέει: συνεχίζω ενώ τα πράγματα πάνε στραβά να κάνω τα ίδια ακριβώς και περιμένω δήθεν διαφορετικά αποτελέσματα κάνοντας τα ίδια πράγματα.

Κάποιοι αναρωτιούνται υποκριτικά πού είναι οι θέσεις της ΔΟΕ όταν προκύπτει ένα ζήτημα. Αλήθεια, συνάδελφοι, πού συζητούνται οι θέσεις της ΔΟΕ; Στις Γενικές Συνελεύσεις; Πλάκα κάνουμε τώρα. Μεταξύ μας εδώ, έχουμε συζητήσει ποτέ σοβαρά θέσεις; Και κάποιοι που έχουν τεράστια ευθύνη για το γεγονός ότι δεν συζητούνται εκπαιδευτικά θέματα στις διαδικασίες του κινήματος το "ανακάλυψαν" τελευταία και παριστάνουν τους ανήξερους και ανεύθυνους αστέρες του διαδικτύου, αγωνιώντας τάχα και αναρωτώμενοι δημόσια για το πού είναι η θέση της ΔΟΕ για τους διευθυντές σχολείων, πού είναι η θέση της ΔΟΕ για τους διορισμούς στην εκπαίδευση; Πότε αλήθεια επιτρέψατε να συζητήσουμε γι’ αυτά τα θέματα; Η μόνη σας αγωνία και ανησυχία είναι να καλλιεργείτε τον αντιευρωπαϊσμό, τον λαϊκισμό και να έχετε πλήρη άρνηση για τα πάντα χωρίς καμία πρόταση.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να συζητήσουμε; Αντιλαμβάνονται όλοι πια αυτή την ανάγκη; Οι θέσεις διαμορφώνονται μέσα από συζήτηση και εσείς ενοχοποιήσατε, τα Συνέδρια αποκαλώντας τα συνδικαλιστικό τουρισμό, το ίδιο και τις επιστημονικές ημερίδες ότι δεν έχουν καμία αξία. Πού αλήθεια θα συζητηθούν οι θέσεις αν δεν συζητηθούν σε αυτές τις διαδικασίες; Και ενώ είστε οι βασικοί υπεύθυνοι που απουσιάζουν όλα αυτά από το "οπλοστάσιο" του κινήματος, κάνετε και κριτική για τις θέσεις που δεν υπάρχουν επειδή, μη έχοντας θέσεις οι ίδιοι, δεν επιτρέπετε να γίνει καμία συζήτηση που θα αναδείξει την κενολογία σας.

Έχω, λοιπόν, να πω ότι μέσα από Συνέδρια, από ημερίδες, από ομάδες εργασίας συναδέλφων, θα ξαναπιάσουμε το νήμα που θα φέρει το συνδικάτο σε επίπεδα αξιοπιστίας. Το ΙΠΕΜ/ΔΟΕ μπορεί να  παίξει σπουδαίο ρόλο στην τεκμηρίωση των θέσεων του κλάδου. Να διαλέξουμε για την επόμενη χρονιά, δύο κορυφαία θέματα και να πούμε: θέλουμε το ΙΠΕΜ, το ινστιτούτο το επιστημονικό, να επεξεργαστεί τις θέσεις της ΔΟΕ γι’ αυτά τα δύο θέματα που θα τα διαλέξουμε από κοινού. Για να μπορέσει να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει και να μην ορίσουμε εκπροσώπους στο ΔΣ, οι παρατάξεις όπως γίνεται μέχρι τώρα, αλλά να προκηρύξουμε τις θέσεις όλες και τις 9, δημόσια στον κλάδο.

Να καλέσουμε συναδέλφους με αυξημένα προσόντα να υποβάλλουν αιτήσεις και όσοι επιλεγούν από ανεξάρτητη αρχή την οποία θα συμφωνήσουμε, να αποδελτιώσουν τα κείμενα των συνεδρίων μας, να ερευνήσουν τη σύγχρονη βιβλιογραφία να μελετήσουν τις ευρωπαϊκές πρακτικές και να εισηγηθούν στο ΔΣ της ΔΟΕ και στον κλάδο θέσεις προς συζήτηση και έγκριση. Ταυτόχρονα με συζήτηση στη βάση, στο πλάνο αυτό που έβαλα, να διαμορφώσουμε θέσεις με τις οποίες θα συμφωνούμε οι περισσότεροι και έτσι θα μπορούμε να προτείνουμε προλαβαίνοντας και να συζητάμε με τους εκπροσώπους της κάθε κυβέρνησης. Ταυτόχρονα θα πρέπει να ενισχύσουμε τη σχέση μας με τα πανεπιστήμια όχι μόνο με το φοιτητικό κίνημα αλλά και με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Και με την κοινωνία θα πρέπει να γίνει το ίδιο.

Αναρωτιούνται κάποιοι γιατί δεν εμφανίζεται η ΔΟΕ στα κανάλια. Ποιος όμως θα μας καλέσει στα κανάλια; Κανένας! Ξέρετε όμως τι πρέπει να γίνει για να μην μένουμε απλά σε διαπιστώσεις; Η ΔΟΕ θα πρέπει να δημιουργήσει γραφείο τύπου στελεχωμένο με έμμισθο δημοσιογράφο, ο οποίος θα παρακολουθεί όλα τα εκπαιδευτικά θέματα, θα βγάζει δελτία τύπου, θα κάνει τις διασυνδέσεις του με τους άλλους του σιναφιού του ώστε να μπορούν να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να σε καλέσουν σε ένα τηλεοπτικό πάνελ και να πεις την άποψή των εκπαιδευτικών.

Αλλά πώς να τα συζητήσεις αυτά όταν ασχολείστε λαϊκίζοντας ασταμάτητα, με πενταροδεκάρες, με μείωση της συνδρομής κατά 0,30 ευρώ το μήνα ώστε να ανακουφιστούν δήθεν οικονομικά οι συνάδελφοι; Πώς θα μπορέσουν να γίνουν όλα αυτά, όταν το μόνο που ζητάτε είναι μνημόνια και περικοπές εντός του κλάδου, νομίζοντας ότι είστε φιλολαϊκοί, ενώ στην ουσία το κάνετε γιατί δεν έχετε τίποτα σοβαρό να προτείνετε;

Εμείς, δεν λέμε ότι είμαστε οι καλύτεροι, ούτε ότι έχουμε λύσεις μαγικές. Λέμε όμως ότι αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Και πρέπει να αλλάξουν όχι με κάποιους. Πρέπει να αλλάξουν με όλους. Και για να αλλάξουν με όλους πρέπει να αλλάξουμε όλοι. Εμείς ως παράταξη είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ένα βήμα πίσω για να συναντήσουμε όλους. Να συναντήσουμε όλο τον κλάδο για να πάμε μπροστά. Σε αυτό χρειαζόμαστε όλοι και σας καλούμε να συμβάλλετε. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων.

Σας ευχαριστώ.