Συνοπτικός οδηγός αιτήσεων απόσπασης εκπαιδευτικών ΠΕ από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ, σε δομές ΕΑΕ/ΚΕΔΑΣΥ και σε φορείς /υπηρεσίες του ΥΠΑΙΘΑ

Απεργία ΑΔΕΔΥ – ΓΣΣΕ στις 9 Απριλίου 2025! Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία και στα συλλαλητήρια!

Απεργία ΑΔΕΔΥ – ΓΣΣΕ στις 9 Απριλίου 2025!

Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία και στα συλλαλητήρια!

                Με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι σα να ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Από τη μια το «ευνοϊκό περιβάλλον» που κατά την κυβέρνηση επικρατεί και από την άλλη αυτό που βιώνουν καθημερινά οι πολίτες και οι εργαζόμενοι.    

                Οι Έλληνες από πλευράς αγοραστικής δύναμης βρίσκονται στην τελευταία θέση στην ΕΕ, στις ιδιωτικές δαπάνες υγείας είμαστε σχεδόν πρωταθλητές στην ΕΕ, το κόστος στέγασης συνεχώς μεγαλώνει, οι έμμεσοι φόροι είναι οι μακράν μεγαλύτεροι ως ποσοστό του ΑΕΠ σε όλον τον ΟΟΣΑ και η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση μεταξύ των 38 χωρών του ΟΟΣΑ με κριτήριο ποια χώρα επιφυλάσσει την πιο ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση του πλούτου. Το 90% των μισθωτών που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό δυσκολεύονται να καλύψουν τις ανάγκες τους.

                Το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις, από το 83,9% που ήταν το 2008, σήμερα δεν ξεπερνά το 14%. Με τις επιδόσεις αυτές, η Ελλάδα κατακτά τη δεύτερη χειρότερη θέση στην ΕΕ, πίσω μόνο από την Πολωνία.

                Η Χώρα μας βγήκε οριστικά από τα προγράμματα στήριξης και την πιστωτική εποπτεία, ωστόσο, από αυτήν την επιστροφή στην «κανονικότητα» συνεχίζει ακόμη και σήμερα να εξαιρείται στην πράξη η πλήρης επιστροφή στη συλλογική αυτονομία με τη μορφή που θεσπίστηκε το 1990, ως αποτέλεσμα κοινωνικής συμφωνίας με την ομόφωνη γνώμη όλων των κομμάτων της Βουλής και τη συμφωνία όλων των τριτοβάθμιων οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων. Ο βασικός μισθός συνεχίζει και από την παρούσα κυβέρνηση να ορίζεται διοικητικά. Οι συλλογικές συμβάσεις παραμένουν εξαίρεση και ο κρατικός παρεμβατισμός διαπρέπει.

                Οι δημόσιοι υπάλληλοι βλέπουν καθημερινά την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται λόγω της σωρευμένης χρονίζουσας ακρίβειας, ακούνε τον νέο υπουργό Οικονομικών κύριο Πιερρακάκη να δηλώνει πως «ακόμα και αν υπήρχαν χρήματα δεν θα δίνονταν σε 13ο μισθό» και τον Πρωθυπουργό να ισχυρίζεται πως δεν χρειάζονται 13ο μισθό γιατί τον έχουν πάρει ήδη, εμπαίζοντας τους και υποτιμώντας τη νοημοσύνη τους!

                Είναι αδιανόητο να δηλώνει ο Πρωθυπουργός της Χώρας ότι με περίπου 60 ευρώ αύξηση στους μισθούς (40 τον Ιανουάριο του 2024 και 20 τον Απρίλιο του 2025),μετά από πολλά χρόνια διαρκών μειώσεων, έχει δώσει ήδη τον 13ο μισθό! Αυτό δείχνει έλλειψη ενσυναίσθησης και πραγματικής βούλησης να ενισχυθεί το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων. Η κυβέρνηση επιλέγει λογικές αυτοματισμού και σε ακροατήρια που θεωρεί ότι μπορεί να έχει ψηφοθηρικά κέρδη.

                Επί της θητείας του κ. Μητσοτάκη, οι εργαζόμενοι στη Χώρα μας είναι πρωταθλητές Ευρώπης σε ώρες απασχόλησης και ουραγοί σε αγοραστική δύναμη. Την ίδια ώρα, τα καρτέλ σημειώνουν αλλεπάλληλα ρεκόρ, κερδοσκοπώντας σε βάρος των εργαζομένων και η ψαλίδα ανάμεσα στους μισθούς και τα κέρδη συνεχώς διευρύνεται, το ίδιο και οι ανισότητες. Η υγεία και η ασφάλεια στους χώρους εργασίας αγνοούνται. Κάθε χρονιά και νέο ρεκόρ εργατικών ατυχημάτων. Αυτό κατά τον Πρωθυπουργό λέγεται «πολυδύναμος εκσυγχρονισμός με ανθρώπινο πρόσωπο»!

                Δεν είναι δυνατό η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι θέλει ένα ισχυρό κράτος, χωρίς αξιοπρεπείς μισθούς για τους εκπαιδευτικούς, τους υγειονομικούς, για όλο το δημόσιο. Όταν έχουμε έναν προϋπολογισμό που προβλέπει 4,5 δισ. ευρώ παραπάνω σε σχέση με τον προηγούμενο, πρέπει να γίνει ένας σοβαρός σχεδιασμός για τη ενίσχυση των αποδοχών των εργαζόμενων, όχι για να ικανοποιηθεί κάποιο συντεχνιακό αίτημα, αλλά για να έχουμε ένα ισχυρό και ελκυστικό σε ανθρώπους που έχουν προσόντα δημόσιο, με αξιοκρατία και διαφάνεια.

                Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης καλεί τα μέλη της και όλους τους εργαζόμενους να δώσουν μαζικά το «παρών» στην 24ωρη απεργία ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ και στα συλλαλητήρια, την Τετάρτη 9 Απριλίου 2025!

                Απαιτούμε:

• Πραγματικές αυξήσεις μισθών στο Δημόσιο
• Νομοθέτηση της επαναφοράς του 13^ου και 14^ου μισθού
• Λήψη μέτρων ενάντια στην ακρίβεια και τη στεγαστική κρίση
• Άμεση παύση των διώξεων και των πειθαρχικών
• Άμεσες λύσεις στα οξυμμένα προβλήματα της εκπαίδευσης
• Μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στις σχολικές μονάδες

Δίνουμε τη μάχη για να ζούμε με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη!

Όλοι στον αγώνα!

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Βία κατά των γυναικών. Κανείς δεν μπορεί πια να «κλείνει τα μάτια» στο φαινόμενο. Τίποτα δεν θα αλλάξει αν όλοι παραμένουμε αμέτοχοι!

Βία κατά των γυναικών. Κανείς δεν μπορεί πια να «κλείνει τα μάτια» στο φαινόμενο.

Τίποτα δεν θα αλλάξει αν όλοι παραμένουμε αμέτοχοι!

                Η βία κατά των γυναικών είναι μια παρούσα πραγματικότητα σε όλο τον κόσμο, μια μάστιγα που πλήττει τις γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας, εθνικότητας, ή κοινωνικής τάξης. Η βία είναι ένα δομικό πρόβλημα, βαθιά ριζωμένο στις κοινωνικές ανισότητες και τις έμφυλες διακρίσεις. Δεν πρόκειται απλά για ένα προσωπικό ζήτημα, αλλά για μια παγκόσμια κοινωνική αδικία που απαιτεί ριζικές αλλαγές.

                Η έμφυλη βία φωλιάζει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα ως μία άρνηση αποδοχής της ισότητας, μία ατέρμονη προσπάθεια επιβολής ισχύος. Δυστυχώς το φαινόμενο είναι καθημερινό, παγκόσμιο και κάθε γυναίκα, κινδυνεύει να γίνει θύμα ψυχολογικής, σωματικής σεξουαλικής βίας, εντός της οικίας της, στον επαγγελματικό της χώρο, στην κοινωνική της ζωή.

                Σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία στην Ευρώπη πρέπει να αναφέρουμε πως είχε ήδη φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα πριν την πανδημία. Στατιστικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δείχνουν ότι μία στις τρεις γυναίκες στην Ευρώπη έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία στη διάρκεια της ζωής της, ενώ το 22% των γυναικών υπήρξαν θύματα φυσικής ή σεξουαλικής βίας από τον σύντροφό τους. Ωστόσο, η εμφάνιση της Covid-19 και τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν σε όλη την ήπειρο, έφεραν μια εκρηκτική αύξηση των καταγγελιών. Πριν την πανδημία, τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας ήταν ήδη ανησυχητικά, όμως τα 30% περισσότερα περιστατικά που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των lockdowns ήταν απλώς μια τραγική υπενθύμιση του πόσο ευάλωτες είναι οι γυναίκες στις ακραίες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.

                Στην Ελλάδα, οι αριθμοί που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν συντριπτικοί. Το 2020, η Ελλάδα σημείωσε αύξηση των καταγγελιών για ενδοοικογενειακή βία κατά 40% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Οι γυναίκες, περιορισμένες στα σπίτια τους, αντιμέτωπες με τη βία των συντρόφων τους, βρέθηκαν σε κατάσταση απόλυτης απομόνωσης, χωρίς δυνατότητα επαφής με κοινωνικές δομές ή άλλες υποστηρικτικές υπηρεσίες. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, στη Χώρα μας, ο αριθμός των γυναικοκτονιών πλησιάζει τις 90. Το 2024 μετρήσαμε υπερδιπλάσιο αριθμό θυμάτων γυναικοκτονίας από το 2023. Είναι ανεπαρκής κάθε καταστολή, όταν η πρόληψη δεν υφίσταται.

                Πρέπει να γίνει αντιληπτό στο κράτος πως δεν αρκούν μόνο οι αυστηρές ποινές για τους θύτες, πρέπει να θωρακίσει τη δικαιοσύνη και τη νομοθεσία με νέα εργαλεία, ώστε να προστατεύει τις γυναίκες σε όλα τα επίπεδα: κοινωνικό, νομικό και ψυχολογικό. Για να αντιμετωπίσουμε την ενδοοικογενειακή βία, χρειάζεται πρώτα από όλα πολιτική βούληση και μια σαφής δέσμευση για εφαρμογή των νόμων. Θωρακίζοντας το νομικό πλαίσιο με:

• Αυστηρότερη τιμωρία των θυτώνγια κάθε μορφή κακοποίησης, ενισχύοντας την ποινική δίωξη με αυστηρότερες ποινές.
• Ενίσχυση των υποστηρικτικών δομών,όπως καταφύγια, νομική υποστήριξη και ψυχολογική βοήθεια για τα θύματα, ώστε να ξέρουν ότι δεν είναι μόνες στον αγώνα τους.
• Εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση όλων των πολιτών,αρχών και οργανισμών για την αναγνώριση των ενδείξεων βίας και την πρόληψή της.
• Αύξηση της συνεργασίας με διεθνείς οργανισμούςγια την ανταλλαγή καλών πρακτικών και την υποστήριξη των θυμάτων στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.

                Η αλλαγή δε θα έρθει ποτέ, αν παραμένουμε αμέτοχοι. Δεν είναι αρκετό να κρίνουμε μόνο τους θύτες, αλλά πρέπει να ενισχύσουμε την κοινωνική και νομική δικαιοσύνη, να φέρουμε τις φωνές των θυμάτων στην επιφάνεια και να διασφαλίσουμε ότι καμία γυναίκα δεν θα ζήσει ποτέ ξανά τον εφιάλτη της βίας. Οφείλουμε όλοι να αναλάβουμε δράση, να είμαστε φωνή για τις αδύναμες και να επισημάνουμε ότι η βία κατά των γυναικών δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα των γυναικών, αλλά πρόβλημα της κοινωνίας ολόκληρης. Το μέλλον απαιτεί την πλήρη εξάλειψη αυτής της αδικίας και τη διασφάλιση της ισότητας για κάθε γυναίκα, σε κάθε γωνιά του αυτού του κόσμου.

                Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θεωρεί ότι το δημοτικό σχολείο και το νηπιαγωγείο είναι οι κατ εξοχήν χώροι που πρέπει να μπουν στέρεες βάσεις για την αλλαγή νοοτροπιών και την εμπέδωση της ισότητας των φύλων. Το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με τα Παιδαγωγικά Τμήματα των Πανεπιστημίων θα πρέπει να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση, παρέχοντας στους εκπαιδευτικούς επιμόρφωση αλλά και όλα τα παιδαγωγικά εργαλεία που είναι απαραίτητα για μία τέτοιου είδους παρέμβαση.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Άρθρο 28 του κτιριοδομικού κανονισμού: Ευθύνη της Πολιτείας και υποχρεώσεις στελεχών εκπαίδευσης και εκπαιδευτικών

Άρθρο 28 του κτιριοδομικού κανονισμού: Ευθύνη της Πολιτείας και υποχρεώσεις στελεχών εκπαίδευσης και εκπαιδευτικών

                Η ορθή χωροθέτηση και η τήρηση των προδιαγραφών των σχολικών κτιρίων δεν είναι απλώς μια τυπική υποχρέωση, αλλά βασική προϋπόθεση για την ασφάλεια και την εύρυθμη λειτουργία των εκπαιδευτικών μονάδων. Ο Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ 3985/Β/22-06-2023) αποτελεί έναν κρίσιμο νομοθετικό άξονα που διέπει τη χωροταξική οργάνωση των σχολικών χώρων, θέτοντας προδιαγραφές για την προσβασιμότητα, τον φωτισμό, τον αερισμό και τη λειτουργικότητα των σχολικών εγκαταστάσεων. Το άρθρο 28 του κανονισμού αναφέρεται στις εγκαταστάσεις θέρμανσης των κτιρίων.

                Το εδάφιο2.4.1.5 του άρθρου 28 αναφέρει πως,τα λεβητοστάσια και οι χώροι που συνδέονται με την εγκατάσταση θέρμανσης πρέπει να αποτελούν σαφώς ξεχωριστό χώρο εντός ή εκτός του υπόλοιπου οικοδομικού όγκου και να περιβάλλονται από τοίχους. Η επικοινωνία του λεβητοστασίου με το κτίριο πρέπει να γίνεται με διάδρομο ή άλλο χώρο μικρής κυκλοφορίας ατόμων μη κατοικήσιμο.

                Πόσοι, όμως, από τους εκπαιδευτικούς και τα στελέχη εκπαίδευσης είναι επαρκώς ενημερωμένοι για το περιεχόμενο και τις επιταγές αυτής της διάταξης η οποία δεν αποτελεί κομμάτι της ειδίκευσής τους; Σε πόσα σχολεία δεν έχει τηρηθεί στην κατασκευή τους η συγκεκριμένη πρόβλεψη του κτιριοδομικού κανονισμού; Η έλλειψη γνώσης γύρω από το άρθρο 28 μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές παραλείψεις, που επηρεάζουν τόσο την ασφάλεια των μαθητών όσο και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών.

                Η ευθύνη για την ορθή χωροθέτηση, τον έλεγχο και την τήρηση των διατάξεων του κανονισμού κατανέμεται μεταξύ διαφόρων φορέων. Σύμφωνα με τα άρθρα 75 παρ. 1 τομέας ΣΤ' του Ν.3463/2006 και 94 παρ. 4 του Ν.3852/2010, η μέριμνα για την απόκτηση γης, τον προγραμματισμό, τη μελέτη και την ανέγερση νέων σχολικών υποδομών, καθώς και για έργα συντήρησης, βελτίωσης και επισκευής των υφιστάμενων διδακτηρίων, εμπίπτει στον τομέα ευθύνης των Δήμων.

                Το ερώτημα της ευθύνης τήρησης του κανονισμού παραμένει ανοιχτό και πολυδιάστατο. Ενώ η Πολιτεία μέσω των αρμόδιων υπουργείων και υπηρεσιών είναι αυτή που θεσμοθετεί και καθορίζει τα κτιριοδομικά πρότυπα, η ευθύνη εφαρμογής τους διαχέεται σε πολλούς εμπλεκόμενους φορείς:

• Οι Δήμοι είναι υπεύθυνοι για τη συντήρηση και την τήρηση των τεχνικών προδιαγραφών.
• Οι Διευθυντές των σχολικών μονάδων καλούνται να αναφέρουν προβλήματα και να εξασφαλίζουν ότι οι υποδομές πληρούν τις απαιτούμενες προδιαγραφές.
• Οι Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσηςπρέπει να ασκούν ελεγκτικό και συντονιστικό ρόλο.
• Το Υπουργείο Παιδείαςέχει τη θεσμική υποχρέωση να διασφαλίζει ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό ενημερώνεται επαρκώς για τις σχετικές διατάξεις.

                Η εφαρμογή του κανονισμού δεν είναι μια αφηρημένη διοικητική πράξη, αλλά ζήτημα ζωής και θανάτου. Το τραγικό περιστατικό του θανάτου μαθητή μπροστά από τον χώρο του καυστήρα του σχολείου του, και οι ευθύνες που καταλογίζονται στους εκπαιδευτικούς λόγω ελλιπούς πρόβλεψης στον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του σχολείου, αναδεικνύει το κρίσιμο ερώτημα: Είναι ευθύνη της διοίκησης, των εκπαιδευτικών να γνωρίζει, χωρίς να την έχει ενημερώσει κανένας αρμόδιος φορέας, τι προβλέπεται σε ένα άρθρο του κτιριοδομικού κανονισμού;

                Αν η σχολική διοίκηση και οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν λάβει τις αναγκαίες οδηγίες ή δεν έχει γίνει πρόβλεψη και εφαρμογή μέτρων ασφαλείας στην κατασκευή των σχολικών κτηρίων, γιατί οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν την ευθύνη; Πώς για παράδειγμα μπορεί να βρίσκονται καυστήρες μέσα σε σχολικά κτήρια, δίπλα σε αίθουσες εκδηλώσεων ενώ ο κτιριοδομικός κανονισμός προβλέπει άλλα; Τι μπορούν να κάνουν για αυτό οι εκπαιδευτικοί;

                Σε αυτό το πλέγμα ευθυνών, η ανάγκη για διαρκή ενημέρωση και έλεγχο είναι αδιαπραγμάτευτη. Η γνώση του κανονισμού δεν πρέπει να θεωρείται πολυτέλεια, αλλά ουσιώδες στοιχείο και βέβαια δεν μπορεί να φορτώνεται στις πλάτες των εκπαιδευτικών οι οποίοι δεν είναι «παντογνώστες» και προφανώς αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε ότι αφορά στη γνώση του νομικού πλαισίου και των τεχνικών χαρακτηριστικών.

            Το υπουργείο Παιδείας οφείλει μέσω των υπηρεσιών του να κωδικοποιήσει όλη τη νομοθεσία που αφορά στις σχολικές μονάδες και να την γνωστοποιήσει σε αυτές ώστε να διασφαλιστεί ηορθή εφαρμογή των κανονισμών για τη διαμόρφωση ασφαλούς σχολικού περιβάλλοντος.

                Η συζήτηση για την ασφάλεια και τη λειτουργικότητα των σχολικών κτιρίων δεν μπορεί να παραμένει στα χαρτιά. Απαιτείται συλλογική δράση, διαφάνεια και λογοδοσία, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί εργάζονται σε συνθήκες που σέβονται και προστατεύουν τα δικαιώματά τους. Η Πολιτεία οφείλει και πρέπει να αναλάβει άμεσα τις ευθύνες της με πρωτοβουλίες ελέγχου και πιστοποίησης των κτιριολογικών εγκαταστάσεων σχολικών μονάδων μέσω των υπηρεσιών της ή των Δήμων.

                Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θεωρεί ότι απαιτούνται άμεσες ενέργειες της Πολιτείας και των Δήμων οι οποίες θα πρέπει να επικεντρωθούν σε τρεις βασικούς άξονες: έλεγχο, ενημέρωση και λήψη άμεσων μέτρων.

                1. Συστηματικός Έλεγχος Σχολικών Κτιρίων

• Άμεση διενέργεια επιθεωρήσεωνσε όλα τα σχολικά κτίρια για να διαπιστωθεί η συμμόρφωσή τους με τον Κτιριοδομικό Κανονισμό.
• Εφαρμογή και έλεγχος αυστηρών πρωτοκόλλων ελέγχου από ανεξάρτητους φορείς ή τεχνικές υπηρεσίες των Δήμων.
• Καταγραφή ελλείψεων και δημιουργία χρονοδιαγράμματος αποκατάστασης των προβλημάτων, με προτεραιότητα στις επικίνδυνες ελλείψεις.

                2. Εκπαίδευση και Ενημέρωση Εκπαιδευτικών και Στελεχών

• Ενημερωτικά σεμινάρια για διευθυντές σχολείων και εκπαιδευτικούς σχετικά με τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους σε θέματα κτιριακής ασφάλειας.
• Διανομή ενημερωτικού υλικού που θα εξηγεί με σαφήνεια τις προβλέψεις του Κανονισμού και τους τρόπους αναφοράς προβλημάτων.
• Διαμόρφωση ουσιαστικών καναλιών επικοινωνίαςμεταξύ σχολικών μονάδων και Δήμων για άμεση αναφορά και αντιμετώπιση προβλημάτων.

                3. Λήψη Άμεσων Μέτρων Βελτίωσης και Ασφαλείας

• Επείγουσες επισκευές σε σχολικά κτήρια που παρουσιάζουν επικίνδυνες ελλείψεις. Ειδικά μέτρα για επικίνδυνες εγκαταστάσεις με προτεραιότητα σε σχολεία που εμφανίζουν σοβαρές ελλείψεις. Χρηματοδότηση και άμεση υλοποίηση έργων συντήρησης και αναβάθμισης των σχολικών κτιρίων.
• Ενίσχυση των τεχνικών υπηρεσιών των Δήμων με προσωπικό και χρηματοδότηση για γρηγορότερη ανταπόκριση στα αιτήματα συντήρησης.
• Θεσμοθέτηση τακτικής πιστοποίησης καταλληλότητας των σχολικών κτιρίων (π.χ. ανά διετία) με δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων.
• Διαφάνεια και Λογοδοσία, δημιουργία ηλεκτρονικού μητρώου καταγραφής προβλημάτων και παρεμβάσεων, προσβάσιμο σε γονείς και εκπαιδευτικούς.

                Η ασφάλεια των μαθητών και των εκπαιδευτικών δεν μπορεί να περιμένει. Χρειάζεται άμεση κινητοποίηση όλων των εμπλεκομένων και διαρκής παρακολούθηση της εφαρμογής των μέτρων.      

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.