"Βλέποντας εκείνα τα χιόνια, έριξα μια ματιά στα δικά μου πρησμένα από τις χιονίστρες δάχτυλά και σκεφτόμουν, το πως θα πήγαινα στο σχολείο και πως θα άντεχα τον πόνο τους, όταν θα ερχόταν αντιμέτωπα με το κρύο. Ήταν από μέρες σχισμένα, αιμορραγούσαν από τα σχισίματα, φαγούριζαν και πονούσαν ήδη αρκετά. Ότι και αν είχα όμως, έπρεπε να πάω στο σχολείο, γιατί τα σχολεία τότε λειτουργούσαν κανονικά, έστω κι αν το χιόνι στους δρόμους ήταν υπερβολικά πολύ για τα παιδιά." ( Μιχάλης Αλταλίκης)
