Η προσχολική εκπαίδευση στο έλεος όλων των κρίσεων! Παντελής έλλειψη οράματος του υπουργείου Παιδείας!

Η προσχολική εκπαίδευση στο έλεος όλων των κρίσεων!

Παντελής έλλειψη οράματος του υπουργείου Παιδείας!

                Δέκα μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας του κορωνοϊού και το υπουργείο Παιδείας συνεχίζει να πορεύεται χωρίς κανένα ουσιαστικό σχεδιασμό στον χώρο της προσχολικής εκπαίδευσης. Η μόνη «στοχευμένη» τους δραστηριότητα έχει να κάνει με την προσπάθεια δημιουργίας μιας στρεβλής πραγματικότητας μέσα στην οποία όλα γίνονται σωστά και πρωτοποριακά!

Αριθμοί που «ευημερούν»,αθροίζοντας νήπια και προνήπια οικογενειών που έχουν την δυνατότητα και τις γνώσεις να στηρίξουν με ιδιωτικό εξοπλισμό το εγχείρημα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, με παιδιά που έχουν ως μόνο μέσο ένα τηλέφωνο για να ακούν τη νηπιαγωγό τους, αγνοώντας παιδιά φτωχών λαϊκών στρωμάτων, προσφυγόπουλα και παιδιά μεταναστών που δεν έχουν στον ήλιο «μοίρα» και δεν έχουν καμία δυνατότητα συμμετοχής.

Ταμπλέτες και φορητοί υπολογιστές, «πηγαινοέρχονται» στα δελτία τύπου του υπουργείου χωρίς όμως να φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους, δηλαδή στο νηπιαγωγείο. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που κάτι τέτοιο γίνεται κατορθωτό, ασφαλώς και δεν αρκεί να καλύψει τις μαθητικές ανάγκες!

Προσωπικό καθαριότηταςπου ξεκίνησε αργοπορημένο και που σε πολλές περιπτώσεις δεν παραμένει στο σχολείο όλες τις ώρες λειτουργίας του, αφήνοντας «ακάλυπτα» παιδιά πολύ μικρής ηλικίας!

Μαθητές σε τμήματα 25 ατόμωνσε καιρό πανδημίας, τα οποία όμως σύμφωνα με την πολιτική ηγεσία δεν είναι και τόσο μεγάλα, καθώς κατά μέσο όρο έχουν 17 μαθητές!! Αθροίζοντας μαθητές αστικών κέντρων με μαθητές απομακρυσμένων περιοχών κατατάσσουν τα σχολεία της Χώρας στην 4^η θέση των χωρών του ΟΟΣΑ!

Τεράστιο κτηριακό πρόβλημα,ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, το οποίο εξ αιτίας των πολιτικών των τελευταίων Κυβερνήσεων που δεν είχαν καμία πρόβλεψη δημιουργίας νέων κτηρίων και αγοράς οικοπέδων, με το πέρασμα των χρόνων γίνεται συνεχώς μεγαλύτερο.

Επιμόρφωσητων εκπαιδευτικών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η οποία δέκα μήνες δεν έχει ξεκινήσει και που αν ξεκινήσει αυτό θα γίνει μόλις η εξ αποστάσεως θα έχει αντικατασταθεί από τη δια ζώσης διδασκαλία!

Πιλοτικό πρόγραμμα εισαγωγής αγγλικώνστο νηπιαγωγείο, το οποίο καμία επιστημονική επιτροπή δεν έχει εισηγηθεί, με το οποίο διαφωνεί η Σύνοδος των Προέδρων των Παιδαγωγικών Τμημάτων όλης της Χώρας και παρότι ουσιαστικά δεν έχει εφαρμοστεί ούτε αξιολογηθεί η πιλοτική του εφαρμογή, η Υπουργός Παιδείας ανακοινώνει ότι θα γενικευτεί από την επόμενη σχολική χρονιά! Κατά τα λοιπά, αυτή η Κυβέρνηση ακούει πάντα τους ειδικούς!

Τελευταίο «κατόρθωμα» της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, αποτελεί η επέκταση του προγράμματος του νηπιαγωγείου κατά 10 λεπτά, επειδή «κάποιοι» γονείς (γενικώς και αορίστως…) είπαν στις Υπουργούς ότι δεν εξυπηρετούνται να παίρνουν τα παιδιά από το σχολείο με το παλιό ωράριο καθώς οι παππούδες και οι γιαγιάδες δεν κυκλοφορούν λόγω covid, ώστε να τα πάρουν αυτοί! Όποιος έχει πρόσβαση διαμαρτυρίας στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, έχει και τη δυνατότητα να διαμορφώνει το ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου!! Άκρως επιστημονική και τεκμηριωμένη προσέγγιση!

Η αλλαγή του προγράμματος βέβαια θα ισχύσει κατά δήλωση της κυρίας Υφυπουργού Παιδείας, για όσο διάστημα υπάρχει πανδημία, χωρίς βέβαια να είναι σε θέση να δεσμευτεί για το τι θα γίνει μετά. Όλα «επαφίενται» στις διαθέσεις των ψηφοφόρων, των φίλων ή των πολιτών που θα επικοινωνήσουν χωρίς μάλιστα θεσμικό τρόπο, με τις υπουργούς. Αυτοί θα διαμορφώσουν το ωρολόγιο πρόγραμμα του μέλλοντος, γιατί ως γνωστό αυτή η Κυβέρνηση σε όλα τα θέματα συμβουλεύεται τους «ειδικούς»!

Όλα αυτά θα ήταν απλά αστεία, αν δεν ήταν επικίνδυνα. Η προσχολική εκπαίδευση αποτελεί βασικό πυλώνα της διαμόρφωσης της προσωπικότητας των παιδιών και δεν πρέπει να είναι στα χέρια «μαθητευόμενων» μάγων. Χρειάζεται σοβαρή αντιμετώπιση, επιστημονική τεκμηρίωση και όραμα. Ότι δηλαδή απουσιάζει από τις ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν λόγο και ρόλο στην ανασύνταξη – αναμόρφωση των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν λόγο και ρόλο στην ανασύνταξη – αναμόρφωση των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών

                Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει εξαγγείλει την πρόθεση της να προχωρήσει στην αναμόρφωση των Προγραμμάτων Σπουδών. Για άλλη μια φορά βέβαια λειτουργεί πρόχειρα καθώς μέχρι σήμερα δεν υπάρχει  εξαγγελία για τον τύπο του σχολείου που θα υπηρετούν, δηλαδή σε ποιο διδακτικό ωράριο λειτουργίας των σχολείων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα  αντιστοιχούν. Το γεγονός αυτό αποκαλύπτει την αποσπασματικότητα και την έλλειψη ουσιαστικού σχεδιασμού, γιατί ως γνωστό τα  Ωρολόγια και τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών είναι αλληλένδετα.

Στην ιστορία του εκπαιδευτικού μας συστήματος έγιναν πολλές προσπάθειες για μεταρρύθμιση, με κάθε νέα προσπάθεια να αποτελεί αντιμεταρρύθμιση της προηγούμενης. Η ασυνέχεια των εκπαιδευτικών πολιτικών δημιουργεί ολιγωρίες, παλινδρομήσεις, υποβάθμιση της ποιότητας και αναποτελεσματικότητα.

Το βασικότερο στοιχείο μιας εσωτερικής μεταρρύθμισης ωστόσο αποτελεί ο σχεδιασμός και η αναμόρφωση των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΑΠΣ), διότι αποτελούν την κοινή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η εκπαίδευση όλων των μαθητών σε όλες τις βαθμίδες, σε όλη τη χώρα. Στο πεδίο των  ΑΠΣ συναντάται η θεωρία με την πράξη, οι επιστήμες της εκπαίδευσης, οι διδακτικές θεωρίες, η ψυχολογία και τα διάφορα γνωστικά αντικείμενα. Οι σκοποί και οι στόχοι της εκπαίδευσης εξυπηρετούνται από το ΑΠΣ και ουσιαστικά σκιαγραφούν τον τύπο ανθρώπου που θα αποφοιτήσει από το σχολείο.

Ταυτόχρονα τα ΑΠΣ αποτελούν  κείμενα-πλαίσια  που διαπνέονται από ιδεολογικές, πολιτικές, κοινωνιολογικές και παιδαγωγικές θεωρίες, όπου ουσιαστικά αντανακλούν τις αξίες και τις πεποιθήσεις των αρμόδιων φορέων που είναι επιφορτισμένοι με τον σχεδιασμό τους, ενώ είναι προφανές ότι πίσω από τις αποφάσεις που παίρνονται για τα ΑΠΣ κρύβονται ενδιαφέροντα και συμφέροντα ατόμων και ομάδων επιρροής, τα οποία είναι ανταγωνιστικά πολλές φορές μεταξύ τους.Για το σχεδιασμό των ΑΠΣ πρέπει να ληφθούν υπόψη οι επιστημονικές εξελίξεις, το περιβάλλον της σύγχρονης εποχής, οι εμπειρίες που βιώνουν τα σημερινά παιδιά, οι ανάγκες τους και ταυτόχρονα να προβλεφθεί ο κόσμος που θα ζήσουν ως ενήλικες.

Τα προϋπάρχοντα ωρολόγια και  αναλυτικά προγράμματα, όπως το  ΑΠΣ και ΔΕΠΠΣ, χαρακτηρίσθηκαν ως προγράμματα στόχων, αλλά υπονομεύθηκαν στην πράξη από τις πολιτικές των ηγεσιών του Υπουργείου Παιδείας. Τα νέα  ΑΠΣ θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις σύγχρονες προσεγγίσεις, να  οικοδομούν τις γνώσεις, να  αναπτύσσουν τις δεξιότητες, να διαμορφώνουν θετικές αξίες και στάσεις στους μαθητές. Δηλαδή να έχουν το χαρακτήρα προγραμμάτων με ανθρωπιστικό-κριτικό προσανατολισμό, τα οποία να εστιάζουν αφενός στο άτομο, αφετέρου στα προβλήματα του κόσμου, στοχεύοντας στην προσωπική ανάπτυξη αλλά και στην ανάπτυξη μιας παγκόσμιας συνείδησης, ώστε ο σύγχρονος άνθρωπος να γίνει ένας κριτικά σκεπτόμενος ενεργός πολίτης. Άλλωστε σύμφωνα με την Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής για την Εκπαίδευση στον 21^ο αιώνα, τα στοιχεία τα οποία θα πρέπει να χαρακτηρίζουν την εκπαίδευση στο μέλλον είναι: να μάθουμε πώς να συμβιώνουμε με τους άλλους, να μάθουμε πώς να μαθαίνουμε, να μάθουμε να ενεργούμε, να μάθουμε να υπάρχουμε.

Σε μια  πολυδύναμη, πολυσύνθετη και πολυπολιτισμική κοινωνία, όπου υπάρχουν   διαφορετικά σχολεία και τάξεις μικτής ικανότητας δεν μπορεί να εφαρμόζεται ένα αδιαφοροποίητο ΑΠΣ. Αυτές οι ανάγκες εξυπηρετούνται από ανοιχτού τύπου ΑΠΣ, αρθρωτά και ευέλικτα.

Όσον αφορά το δημοτικό σχολείο, απαιτείται να είναι αρθρωτά, δηλαδή ένα μέρος τους να είναι ενιαίο και να αφορά τηναπόκτηση ενός πυρήνα βασικών γνώσεων και να ισχύει για όλη την επικράτεια και ένα άλλο να είναι  ευέλικτο και να αποφασίζεται από το κάθε σχολείο και τάξη, το οποίο θα αναπτύσσεται με βάση τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού.Ευέλικτα ως προς το περιεχόμενο, τις διδακτικές μεθοδολογίες, το χρόνο και τις επιλογές των εκπαιδευτικών.Τα αρθρωτά και διαθεματικά ΑΠΣ μπορούννα υλοποιηθούν μέσω της μεθόδου project, των ομίλων και της Ευέλικτης Ζώνης.

Σε σχέση με τονηπιαγωγείο, το ισχύον ΑΠΣ-ΔΕΠΠΣ και το πιλοτικό του 2014, αποτελούν σύγχρονα ΑΠΣ που διέπονται από τηφιλοσοφία της διαθεματικής προσέγγισης και της βιωματικής μάθησης.Ηδιαθεματικότητα αντιμετωπίζει τη γνώση ενοποιημένη και αποτελεί απάντηση στο φαινόμενο της αποσπασματικής σχολικής γνώσης με τα διακριτά γνωστικά αντικείμενα. Δηλαδή το ΑΠΣ του νηπιαγωγείου έχειόλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που επιτάσσουν τα νέα επιστημονικά δεδομένα για την εκπαίδευση των παιδιών αυτής της ηλικίας.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, ικανοποιείται η προσαρμογή που οφείλει να κάνειτο ΑΠΣ σχετικά με την αξιοποίηση στη μαθησιακή διαδικασία  των  κοινωνικών και πολιτισμικών φαινομένων και  διαφορετικοτήτων. Επιπλέον με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται και η παιδαγωγική διάσταση της αυτονομίας του σχολείου, αλλά και του εκπαιδευτικού.

Η εισαγωγή στο νηπιαγωγείο της Φυσικής Αγωγής, της Πληροφορικής και της Αγγλικής Γλώσσας ως ξεχωριστά  αντικείμενα – μαθήματα, εκτός του ότι ακυρώνει τη διαθεματικότητα ως φιλοσοφία των σύγχρονων προγραμμάτων, δηλαδή ουσιαστικά κατακερματίζει τη γνώση,δεν συνάδει με τις αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών της ηλικιακής αυτής ομάδας.

Όσον αφορά την διδακτική μεθοδολογία -διαδικασίες μάθησης και διδασκαλίας- το ΑΠΣ θα πρέπει να περιλαμβάνει και να ενισχύει τις  στρατηγικές της διαφοροποιημένης διδασκαλίας, της  βιωματικής και ανακαλυπτικής μάθησης, της οικοδόμησης της γνώσης και της ενεργούς συμμετοχής των παιδιών σε ατομικές και ομαδικές δραστηριότητες. Επιπλέον όσον αφορά την αξιολόγηση των στόχων, εκτός από την αρχική, που αφορά την ανίχνευση των αναγκών και που είναι απαραίτητη, καλό θα ήταν αυτή να έχει τον χαρακτήρα κυρίως της διαμορφωτικής αξιολόγησης και του επανακαθορισμού στόχων για την εκ νέου οργάνωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.  Σαφώς και η αξιολόγηση δεν θα πρέπει να είναι μονοδιάστατη και να αφορά μόνο την ακαδημαϊκή επίδοση, αλλά εξίσου θα πρέπει να αποτιμώνται και η κοινωνική, συναισθηματική και σωματική κατάσταση του παιδιού, καθώς και το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται.

Εξίσου καθοριστικής σημασίας, για οτιδήποτε νέο και καινοτόμο εισάγεται στα ΑΠΣ, είναι και η διαρκής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών,ο ρόλος των οποίων είναι κομβικός διότι η εκπαιδευτική διαδικασία  είναι άρρηκτα συνδεμένη μαζί τους, μιας και  είναι υπεύθυνοι  διαμεσολαβητές για την υλοποίηση της. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι πλέον εκτελεστής προγραμμάτων, ούτε μεταφέρει την ύλη, παρά είναι κριτικά σκεπτόμενος, αναστοχαζόμενος  επαγγελματίας και επομένως απαιτείται να έχει παιδαγωγική αυτονομία. Ο ρόλος αυτός δικαιωματικά τον εντάσσει ως ισότιμο μέλος στις διαδικασίες σχεδιασμού των εκπαιδευτικών αλλαγών. Έτσι μαζί με τους υπεύθυνους σύνταξης των ΑΠΣ, τους επιστήμονες, αλλά και τους άλλους εμπλεκόμενους σαφώς και έχει λόγο με τη συμμετοχή του στην λήψη αποφάσεων και μεταξύ αυτών και στις διαδικασίες αναμόρφωσης και σύνταξης των  νέων ΑΠΣ.

Το έργο της εκπόνησης ΑΠΣ είναι τεράστιο, δύσκολο, υπεύθυνο και πολύ σημαντικό, γι’ αυτό ως μόνη συνετή επιλογή φαντάζει η συνεργασία και ο διάλογος όλων των εμπλεκομένων συντελεστών της εκπαίδευσης.

Δυστυχώς η σημερινή πολιτική της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, συνεχίζει την πολιτική της προηγούμενης, αρνούμενη τον ουσιαστικό διάλογο και την επανίδρυση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, ώστε να υπάρξει μια  συμφωνημένη και μακροχρόνια επιστημονικά τεκμηριωμένη εκπαιδευτική στρατηγική, προς όφελος των μαθητών και της ελληνικής κοινωνίας.

Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας, θα πρέπει να απαιτήσει συμμετοχή των εκπαιδευτικών της πράξης στη διαμόρφωση των νέων ΑΠΣ.Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, θα πρέπει να αφήσει τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και να αντιληφθεί πως δεν μπορεί χωρίς διάλογο με τα παιδαγωγικά Τμήματα και τον κόσμο της εκπαίδευσης, να προχωρά τόσο σημαντικά ζητήματα. Η καλύτερη εκπαίδευση για όλα τα παιδιά θα επιτευχθεί με τη βοήθεια και τη συστράτευση όλων.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Επανέναρξη των σχολείων χωρίς σχέδιο, χωρίς ουσιαστικά κανένα μέτρο από την Κυβέρνηση

Επανέναρξη των σχολείων χωρίς σχέδιο,

χωρίς ουσιαστικά κανένα μέτρο από την Κυβέρνηση

      Τη Δευτέρα 11-1-2021 τα σχολεία θα ανοίξουν μετά από περίπου 2 μήνες τηλεκπαίδευσης, λόγω Covid-19. Το γεγονός αυτό είναι αδιαμφισβήτητα θετικό αφού είναι πλέον από όλους αποδεκτό ότι η δια ζώσης διδασκαλία δεν μπορεί να υποκατασταθεί με τίποτα άλλο.

      Η επιλογή, όμως της Κυβέρνησης,  να ανοίξει τα σχολεία έγινε προκαταλαμβάνοντας την επιτροπή λοιμωξιολόγων, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονταν δημόσια, αποδεικνύοντας ότι ακούνε τους ειδικούς επιλεκτικά, αλλά το σπουδαιότερο χωρίς κανένα σχέδιο και μέτρο για τα σχολεία, τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά.

      Πορεύονται μόνο με την επίκληση της ατομικής ευθύνης, ενώ είναι φανερή η αποτυχία τους στη διαχείριση του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Για τα σχολεία η χορήγηση, με καθυστέρηση, των μασκών σε σωστές διαστάσεις, το άνοιγμα των παραθύρων και η σταδιακή προσέλευση των μαθητών και από διαφορετικές εισόδους, ασφαλώς και δε συνιστούν ουσιαστικά μέτρα καθώς ακόμα και αυτά στις περισσότερες περιπτώσεις των σχολείων δεν μπορούν να εφαρμοστούν.

Οι εξελίξεις, δυστυχώς, επιβεβαιώνουν με τραγικό τρόπο ότι όλες οι διεκδικήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας ήταν και είναι αναγκαίες και επιτακτικές για την ασφαλή δια ζώσης λειτουργία των σχολείων.

Απαιτούμε :

• Δωρεάν μαζικά και επαναλαμβανόμενα τεστ σε εκπαιδευτικούς
• Μείωση του αριθμού των μαθητών σε 15 ανά τμήμα
• Αξιοποίηση όλων των υποδομών που πληρούν τις προϋποθέσεις για κατάτμηση τμημάτων. Υπάρχουν σχολεία με άδειες αίθουσες και μεγάλα σε αριθμό μαθητών τμήματα, τα οποία δεν χωρίζονται
• Προσωπικό καθαριότητας σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας των σχολειών
• Ανανέωση των τρίμηνων συμβάσεων των αναπληρωτών
• Μείωση και αναπροσαρμογή της διδακτικής ύλης (η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν κάλυψε πλήρως τη γνωστική διαδικασία αφού υπήρχαν μαθητές που δε συμμετείχαν)

Ανοιχτά σχολεία με ασφαλή λειτουργία για μαθητές και εκπαιδευτικούς

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ στους αγώνες για μια καλύτερη Παιδεία! 30 χρόνια από τη δολοφονία του από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ!

Ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ στους αγώνες για μια καλύτερη Παιδεία!

 30 χρόνια από τη δολοφονία του από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ!

                Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος  από τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, που έπεσε νεκρός στις 9 του Γενάρη του 1991 από δολοφονικό χτύπημα του Ιωάννη Καλαμπόκα, ο οποίος ήταν Δημοτικός σύμβουλος Πάτρας και Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και ήταν επικεφαλής τραμπούκων ΟΝΝΕΔΙΤΩΝ που ήθελαν να "σπάσουν" τη μαθητική κατάληψη στο 3ο και 7ο Γυμνάσιο Πατρών. Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα συντάραξε τότε την εκπαιδευτική κοινότητα και την ελληνική κοινωνία. 

Η επίθεση των τραμπούκων είχε ως στόχο την καταστολή του μαζικού εκπαιδευτικού κινήματος, που είχε αναπτυχθεί σε ολόκληρη τη χώρα, με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών, φοιτητών και μαθητών ενάντια στο αντιδραστικό νομοσχέδιο του τότε Υπουργού Παιδείας, Βασίλη Κοντογιαννόπουλου. Οι κινητοποιήσεις εκείνες και η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να αποσύρει το νομοσχέδιο και οδήγησαν τον Υπουργό Παιδείας σε παραίτηση.

Σήμερα, 30 χρόνια μετά, ολόκληρος ο εκπαιδευτικός κόσμος και οι εργαζόμενοι,  εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Αγωνίζονται για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία για μια καλύτερη εκπαίδευση και Παιδεία προς όφελος των μαθητών και της κοινωνίας.

Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, εκμεταλλευόμενη την πανδημία, πέρασε, χωρίς κανένα διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα, διατάξεις που επαναφέρουν την εκπαίδευση 30 χρόνια πίσω, στην εποχή που δολοφονήθηκε ο Νίκος Τεμπονέρας. Επιδιώκει να καταργήσει ακόμη και τα στοιχειώδη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα με τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, την καθιέρωση της δεκάωρης εργασίας, τον "ευνουχισμό" των συλλογικών συμβάσεων κλπ.

Αντί να στηρίξει τη Δημόσια Παιδεία και την Υγεία, αντί να στηρίξει το ΕΣΥ με αύξηση της χρηματοδότησης, αντί να λάβει μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στα σχολεία, αντί να μειώσει τους μαθητές ανά τμήμα στους 15, συνεχίζει τις πολιτικές λιτότητας και την υποβάθμιση της Δημόσιας Παιδείας και Υγείας, και των κοινωνικών παροχών, μέσα από τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό του 2021. 

30 χρόνια μετά, τα αιτήματα και τα προτάγματα για τα οποία αγωνίστηκε και υπερασπίστηκε ο Νίκος Τεμπονέρας είναι επίκαιρα όσο ποτέ. Ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ στους αγώνες μας για ένα δημόσιο και δωρεάν ποιοτικό σχολείο για όλα τα παιδιά, χωρίς διακρίσεις, για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών, για αύξηση των δαπανών την Παιδεία, για μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, για μόνιμους διορισμούς, για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.